Dlaczego Japończycy wciąż polują na wieloryby?

27 lipca 2024 o godzinie 8:00
Zaktualizowano 27 lipca 2024 o 10:23.

Czas czytania: 4 minuty

To powinna być bitwa Zodiaku z Goliatem: Paul Watson, założycielorganizacja pozarządowa Sea Shepherd planuje sprzeciwić się tego lata Kanji maru, nowy japoński statek wielorybniczy, ostatni statek-przetwórnia do zabijania wielorybów, którego budowa kosztowała równowartość 44 milionów euro. Nie wzięto jednak pod uwagę aresztowania przez władze duńskie amerykańskiego kapitana w niedzielę 21 lipca w Nuuk na Grenlandii: jest to rozwiązanie zapewniające statkowi-przetwórni pełną swobodę rozpoczęcia sezonu połowowego.

Jeśli jednak Japonia, jeden z trzech ostatnich krajów waleni wraz z Norwegią i Islandią, nadal błyszczy rok po roku, warto zauważyć, że sami Japończycy prawie nie zjadają więcej wielorybów: w latach sześćdziesiątych zjadali oni 200 000 ton rocznie w porównaniu dziś do 2000 ton. Gwałtownie spadła także liczba zabitych wielorybów: ok 1200 roczniew tym 333 przez Japonię, t Prawie 70 tys (dla wszystkich krajów) w latach 60.

Konsumpcja znacznie spadła od czasu przyjęcia w 1986 r. międzynarodowego moratorium, które zakazało połowów wielorybów w celach zarobkowych, a Japonia kontynuowała połowy wielorybów przez prawie 30 lat, korzystając z wyjątku zezwalającego na połowy wielorybów w celach naukowych.

Następnie w 2019 r. Japonia opuściła Międzynarodową Komisję Wielorybniczą (Bank Centralny Iraku), a obecnie poluje na wieloryby w celach komercyjnych. Władze japońskie, broniąc się, twierdziły, że jest to tradycyjna praktyka sięgająca 1930 roku dwunastyWiek. Antropolog Nakazawa Shinichi komentarz Na przykład to „ Wielorybnictwo jest cudowne »W tym sensie ujawnia głęboki związek między Japończykami a tym, co ich przekracza. Polowanie przypomina wtedy a „ Forma poświęcenia, która pozwala na bezpośrednie spotkanie z boskością »Wyjaśnił japoński antropolog Do Poczta międzynarodowa Na początku lat 2000.

„ Dania, które przywołują wspomnienia z dzieciństwa »

Ale nie trzeba sięgać aż tak daleko, aby zrozumieć tę praktykę: wieloryby były ważnym źródłem białka pod koniec II wojny światowej, w 1946 r., kiedy gospodarka archipelagu legła w gruzach, a żywności brakowało. Następnie amerykańskie siły okupacyjne pozwoliły na przekształcenie dwóch okrętów wojennych w ogromne statki wielorybnicze i rozpoczął się ruch, który znamy dzisiaj: całe pokolenie japońskich dzieci w wieku szkolnym dorastało, jedząc mięso wielorybów do posiłków serwowanych w szkole.

Wystarczy zrozumieć, że dla starszych ludzi w kraju o starzejącym się społeczeństwie jedzenie wielorybów jest dobrą rzeczą „ Jedz produkty, które przywołują wspomnienia z dzieciństwa », Raporty do Przewodowy Katarzyna Koertka, profesor japonistyki i autorka Nowoczesna kuchnia japońska: jedzenie, władza i tożsamość narodowa (Nowoczesna kuchnia japońska: jedzenie, władza i tożsamość narodowa). Koertka twierdzi, że fakt, że dużą część członków japońskiego rządu stanowili starzy mężczyźni, którzy w tym okresie dorastali, nie ma nic wspólnego z tym uporem.

Kulinarny imperializm

Czy wielorybnictwo to tylko kwestia honoru i tradycji? ? Zwraca na to uwagę Philippe Pelletier, ekspert archipelagu „ Dla Japończyków mieszkańcy Zachodu są szczególnie niemile widziani, gdy ganią ich za polowanie i zjadanie wielorybów, gdy są one zagorzałymi mięsożercami, którzy przeszli na polowanie [la chasse à courre] Do prawdziwej przemysłowej masakry » (Magia Japonii, Panie Doktorze Niebieski Jeździec, 2021). Ekolodzy można nawet potępiać Wzmocnienie wsparcia japońskiego Ćwiczyć.

Fakt, że głównymi podmiotami przeciwdziałającymi polowaniu, takimi jak Fundacja Paula Watsona czy Greenpeace, są organizacje północnoamerykańskie, również ożywia „ Imperialna wina »zauważa Pelletier, który zwraca uwagę na krytykę „ Kulinarny imperializm » Amerykanów jest postrzeganych jako bardziej zaniepokojonych losem japońskich wielorybów niż krów i kurczaków McDonald’s Kentucky Smażony Kurczak.