Częściowe zaćmienie Księżyca podczas wrześniowego „superksiężyca”: oto jak je obejrzeć

Scenę tę będzie można zobaczyć na bezchmurnym niebie we wtorek wieczorem w Ameryce Północnej i Południowej oraz w środę rano w Afryce i Europie.

Częściowe zaćmienie Księżyca ma miejsce, gdy Ziemia przechodzi między Słońcem a Księżycem, rzucając cień na część Księżyca, czyniąc ją ciemną i sprawiając wrażenie, że ją gryzie.

Ponieważ Księżyc będzie bliżej Ziemi niż zwykle, na niebie będzie wydawał się nieco większy. Ten „superksiężyc” jest jednym z trzech, które pozostaną w tym roku.

„Przy zablokowaniu niewielkiej części światła słonecznego Księżyc będzie nieco przyćmiony” – mówi Valerie Rabson, astronom z Uniwersytetu Stanowego Nowego Jorku w Oneonta.

Według NASA Ziemia, Księżyc i Słońce ustawiają się w jednej linii, powodując zaćmienie Słońca lub Księżyca od czterech do siedmiu razy w roku. To zaćmienie Księżyca jest drugim i ostatnim w roku, po niewielkiej ciemności w marcu.

W kwietniu całkowite zaćmienie słońca pogrążyło niektóre miasta w Ameryce Północnej w ciemności.

Aby obserwować zaćmienie Księżyca, nie jest wymagana żadna specjalna ochrona oczu. Widzowie mogą zobaczyć księżyc gołym okiem lub wybrać lornetkę i teleskop, aby przyjrzeć się mu z bliska.

Aby zauważyć, że księżyc z czasem nieznacznie się kurczy, należy wyjść na zewnątrz na kilka godzin lub obserwować go kilka razy w ciągu wieczoru, mówi Cashun Yu, kustosz Muzeum Przyrody i Nauki w Denver.

„Z minuty na minutę możesz nie widzieć zbyt wiele, co się dzieje” – wyjaśnił Kashun Yu.

Aby uzyskać jeszcze bardziej dramatyczny widok Księżyca, obserwatorzy nieba mogą zapisać w swoich kalendarzach datę 13 marca 2025 r. Cień Ziemi całkowicie zasłoni Księżyc i zostanie pomalowany na czerwono ze względu na niewielką ilość światła słonecznego przenikającego przez ziemską atmosferę.

Co sprawia, że ​​Księżyc jest tak „super”?

Termin bardziej powszechny niż naukowy, „superksiężyc” występuje, gdy faza pełni księżyca zbiega się ze szczególnie bliskim przejściem Ziemi. Zwykle zdarza się to tylko trzy lub cztery razy w roku i z rzędu, ze względu na stale zmieniającą się eliptyczną orbitę Księżyca.

„Superksiężyc” z pewnością nie jest większy, ale może się tak wydawać, chociaż naukowcy twierdzą, że różnica może być ledwo zauważalna.

„Jeśli nie zaobserwowałeś wielu pełni księżyca lub nie porównałeś ich ze zdjęciami, trudno zauważyć różnicę, ale ludzie powinni spróbować” – powiedział w e-mailu naukowiec pracujący nad projektem Noah Petro. Księżycowy pojazd rozpoznawczy Z NASA. „Lubię myśleć, że «superksiężyc» to dobry pretekst, aby zacząć częściej obserwować Księżyc”.

Z reportażem Marcii Dunn dla The Associated Press