Czas i miejsce – aktualności adwentystów

15 września 2022 | źródło : Adwentystyczna recenzja

W przestrzeni przede mną aplikacja (zegar atomowy) mierzy moment w 1/100 sekundy, tak szybko, że liczby drżą i stają się nieczytelne (spróbuj policzyć 99 liczb na sekundę). Chodzi o to, jak szybko zabiera nas chwila, a może, jak szybko chwila nas opuszcza (podobnie jak to, co dzieje się z nami, gdy umieramy). W zasadzie możemy spowolnić moment względem innych, a nawet go zatrzymać (podróżując z prędkością zbliżoną do prędkości światła lub wchodząc w czarną dziurę); W rzeczywistości jesteśmy istotami skończonego czasu uwięzionymi w przestrzeni i czasie i ledwo zdolnymi pojąć naszą własną skończoność i czasowość, nie mówiąc już o wieczności i nieskończoności, w których się zagnieżdżają.

Dla Izaaka Newtona czas i przestrzeń, absolutne i niezmienne, zawierały substancję wszechświata, tak jak szklane akwarium zawierało wodę i rybę. Dla Alberta Einsteina przestrzeń i czas łączą się w czasoprzestrzeń, będącą integralną częścią materii wszechświata, która ugina się i zgina w odpowiedzi na materię, tak jak skóra robi to z naszym ciałem. Najbardziej dramatyczną manifestacją tego ukłonu i ukłonu jest słodycz.

Niektórzy twierdzą, że przestrzeń to nic innego jak związek między rzeczami. Jednak przestrzeń – kołysze się, wygina, wygina, a nawet rozszerza (więc to nic). Nasz wszechświat i zawarte w nim galaktyki (mówi się nam) rozszerzają się; Pomyśl o bochenku chleba z rodzynkami, który rośnie. Jeśli jednak się rozszerza, to wszechświat nie jest nieskończony (jak może rosnąć nieskończoność?), ale jeśli nie jest nieskończony, to co jest na dole? Co kryje się za wszechświatem? A jeśli mogę pokornie zapytać: gdzie to rozciąga się?

A co z odległościami? Jeśli światło (podróżujące z prędkością 186 000 mil na sekundę) podróżuje ponad 112 miliardów mil tygodniowo, jak możemy sobie wyobrazić krawędź naszego obserwowalnego wszechświata o szerokości 93 miliardów lat świetlnych i rozszerzającą się (znowu do czego?)? My, istoty zajmujące około 1,76 stopy sześciennej, nie mamy wystarczającej liczby neuronów, neuroprzekaźników i synaps, aby dostrzec tak duży obszar. Nasza wyobraźnia blednie przed pomysłem. Nasze mózgi są po prostu za małe.

A w innym kierunku? Zgodnie z teorią kwantową najmniejszą odległością, jaką można zmierzyć, jest długość Plancka, czyli 1,6 x 10-35 metrów. „Aby dać ci pomysł, rozważ tunel Wielkiego Zderzacza Hadronów. Jest to pierścień o średnicy około 10 kilometrów. Długość Plancka porównuje się do średnicy protonu jako promienia protonu do promienia Wielkiego Zderzacza Hadronów. duża liczba neuronów, neuroprzekaźników i synaps, które tworzą nasze mózgi Myślisz, że jest mały. Nasze mózgi są bardzo duże.

Co więcej, próżnia kosmiczna nie jest pusta, ale roje, bąbelki i fluktuacje, wytwarzając materię i antymaterię, a cząstki pojawiają się i znikają. Zawiera pole Higgsa, które jest odpowiedzialne za masę materii i jest nasycone (jak wierzą) ciemną energią, która (jak wierzą) powoduje, że wszechświat rozszerza się tak szybko jak on (znowu, w co?). A każdy metr sześcienny zamieszkują rozproszone atomy wodoru.

A co z czasem? Chociaż dużo rozumiemy o czasie w kontekście teorii względności Einsteina, jak pisze Richard Mueller: „To niezwykłe, że tak mało rozumiemy podstawy czasu – czym jest i jak odnosi się do rzeczywistości”.

Która godzina? Czym się zajmujesz i jak to robisz? (Zegar, bez względu na to, jak dokładny, wyjaśnia czas bardziej niż prędkościomierz wyjaśnia prędkość lub termometr wyjaśnia ciepło.)

Dlaczego czas płynie (lub zatrzymuje się, gdy poruszamy się w przestrzeni?) tylko w jednym kierunku, od przeszłości do teraźniejszości i przyszłości? Czas musi być niezwykle potężny, ponieważ czy to na Tasmanii, czy w Paryżu, przekształca chwilowe teraz w nieistniejącą przeszłość i jednocześnie wciąga nieistniejącą przyszłość w teraźniejszość, zanim zamieni ją w nieistniejącą przeszłość. Wydaje się, że wszystko, co jest teraz, to ta „tajemnicza i ulotna chwila, która w każdej chwili zmienia znaczenie”, która znowu albo zabiera nas ze sobą, albo pozostawia w tyle.

Albo może nie? Naukowcy wymyślili teorie o „zablokowanym wszechświecie”, które uczą, że cała przestrzeń i czas istnieją jednocześnie, a przepływ czasu – od przeszłości do teraźniejszości i przyszłości – jest iluzją. „Wyobraź sobie zwykły kawałek cementu” — mówi Marina Cortez, kosmolog z Królewskiego Obserwatorium w Edynburgu. „Ma trzy wymiary, ale żyjemy w czterech: trzech wymiarach przestrzennych plus wymiar czasowy. Masa wszechświata jest masą czterowymiarową, ale zamiast bycia [fait de ciment, il est fait de] Wolny czas. W tej masie zawarta jest cała przestrzeń i czas wszechświata”. Tak jak nasze istnienie w jednej części przestrzeni nie neguje istnienia innych części, tak nasza obecność w chwili czasu nie neguje istnienia innych momentów, czyli przeszłość i teraźniejszość – nawet jeśli znamy tylko teraźniejszość.To może wyjaśnić teorię, jak Bóg poza przestrzenią i czasem widzi cały wszechświat przed sobą, zna nie tylko przeszłość, ale także przyszłość .

Tak jak ekstrema przestrzeni – od długości Plancka do nieskończoności – mylą nasze mózgi, tak samo ekstrema czasu. Jak wprowadzić najmniejszą znaną skalę czasu, czas Plancka, czyli czas, w którym światło (186 000 mil na sekundę) przebyło długość Plancka (jedna setna milionowej części bilionowej średnicy protonu)? Jest to jednak łatwe w porównaniu z drugą skrajnością: nieskończonością. Kołysząc się między nimi, my też nie rozumiemy.

Chociaż w Bogu „żyjemy i poruszamy się i jesteśmy” (Dz 17:28), robimy to również w przestrzeni i czasie. Być może są trudne do zrozumienia, ponieważ są fundamentalne i fundamentalne dla ogólnego myślenia (spróbuj wizualizować coś fizycznego poza przestrzenią i czasem). Być może przestrzeń i czas to rzeczy, których według Thomasa Nagela „nie da się wyjaśnić, ponieważ powinny wejść w jakiekolwiek wyjaśnienie”?

Nic dziwnego, że ten tekst do mnie przemawia. „Albowiem jesteśmy dopiero wczoraj i nic nie wiemy, bo nasze dni na ziemi są cieniem” (Hi 8:9). To jest: „Teraz widzimy niewyraźnie przez szkło” (1 Koryntian 12:13). A także to: „Mądrość świata jest głupotą przed Bogiem” (1 Kor 3,19).

Przestrzeń jest za duża, jesteśmy za mali; Czas jest tak długi, my jesteśmy tak efemeryczne (z „wczoraj” na pewno, może nie „jutro”). Nawet z naszymi łamaczami atomów, które prowadzą nas w jednym kierunku, iz naszymi teleskopami satelitarnymi, które prowadzą nas w drugim, prawie nic nie wiemy, a wiele z tego, co wiemy, i tak okaże się błędne. Kiedy Bóg „oświetla kryjówkę ciemności” (1 Koryntian 4:5).

Jeśli piękno, ogrom świata materialnego (w taki czy inny sposób) i jego złożoność zmuszają mnie do tego, o ileż bardziej Bóg, który nie tylko go stworzył, ale także „zachowuje wszechświat słowem swojej mocy” (Hebrajczyków 1:3 , ESV), a „w jego ręku jest życie każdej żywej istoty i duch każdego człowieka” (Hi 10:12)? A najbardziej zdumiewające jest to, że Ten, który to wszystko nosi i w którego ręku jest nasz oddech, „pozbawił się wszelkiej reputacji, przybrał postać niewolnika i stał się podobny do ludzi. jako człowiek uniżył się i był posłuszny sobie aż do śmierci, aż do śmierci na krzyżu” (Filipian 2:7, 8).

Jeśli ledwie możemy pojąć stworzenie, o ileż mniej On je stworzył i umarł za nie, czy raczej umarł za małą część tego stworzenia, którego jesteśmy tak mało? Ponieważ mieszkamy na tak małej przestrzeni, przez krótki czas, możemy niewiele wiedzieć o stworzeniu, ale wiemy wystarczająco dużo, aby kochać i czcić jego Stwórcę.

Clifford Goldstein jest redaktorem Generalnej Konferencji Przewodników do Studiów Biblijnych Adwentystów Dnia Siódmego i długoletnim felietonistą Adventist Review.

1. ---

   http://backreaction.blogspot.com/2020/02/does-nature-have-minimal-length.html

2. Mueller, Richard A.; Teraz: Fizyka czasu (str. 13). W.W. Norton & Company. Ekskluzywna edycja.
3. tamże. s. 5
4. https://plus.maths.org/content/what-block-time
5. Nagel, Tomasz. Ostatnie słowo (Oxford University Press, 1997) s. 76.