Album pamiątkowy jego syna Dennisa Westhoffa

W wywiadzie udzielonym kilka lat temu Denise powiedziałaś: „Jeśli firma mojej matki nadal istnieje, to jest to cud”. Czy to nadal Cię dziwi?
Niemieckie Welle Mniej mnie to dziwi. Byłem wtedy w okresie, w którym odzyskiwałem prawa autorskie, a jego dzieła były już nieco przestarzałe. Skończyłem spłacać jego dług cztery lata temu i teraz prawa autorskie należą bezpośrednio do mnie. Nie byłam pewna, czy wszystko pójdzie dobrze, nie sądziłam, że będzie sławną pisarką i naprawdę cieszę się, że podziwiam jej pracę i pomysły. Myślę, że to wspaniale, że ludzie wciąż to kochają. Ma w sobie coś w rodzaju nieśmiertelności. Dzięki temu jest popularny i nowoczesny. Tematy, które poruszasz, są wieczne.

Czy Twoja książka jest przesiąknięta lekkością, jakby lepiej zacierała ciemną stronę Françoise Sagan, ukazaną w ten sposób?
Niemieckie Welle Tak ! Ta książka plasuje się pomiędzy opowieścią a dokumentem. Chciałem zająć się trudną stroną rzeczy. Opowiadanie o kobiecie poprzez to, co przeżyła, co czuła, przez co przeszła, co ją pociągało i co kochała. Ograniczanie się do kilku łatwiejszych nawyków, takich jak alkohol i hazard, nie wydaje mi się interesujące.

tata Czyta się jak powieść. Jest to książka bardzo otwarta, zarówno dla tych, którzy chcą ją odkryć, zwłaszcza dla młodszych pokoleń, które jej nie znają, ale także dla tych, którym wydaje się, że wiedzą o niej wszystko. Znam dobrze jego życie, a mimo to nauczyłem się wielu rzeczy. Cały rozdział o tym, co mu się przydarzyło na Festiwalu Filmowym w Cannes… Nigdy wcześniej nie czytałem tego tak szczegółowo, to niesamowite!

„Starałem się zachować to, co wydawało mi się bardzo poważne”.

Pisałaś o tym, Denise, w „The Sagan Years”, a Anne w „Sagan 1954”. Jak godzisz ujawnianie swojego życia prywatnego z ochroną swojej prywatności?
tata Kiedy Dennis poprosił mnie o napisanie tej książki, był bardzo konkretny. Chodziło o skupienie się na roku 1954. To wtedy narodził się pisarz. Jak na ironię, ta historia jest katalizatorem w moim życiu, ponieważ po raz pierwszy pozwalam sobie wyperswadować sobie jakąś formę nieskromności. To dzięki niej, jakby dała mi na to pozwolenie.

Niemieckie Welle Starałem się zachować to, co wydawało mi się bardzo poważne i ważne, czyli wizerunek kobiety, którą kocham. Kobieta oryginalna, autentyczna, utalentowana, pełna wyobraźni, inteligentna. Osoba, która nie przejmuje się tym, co mówią ludzie i zasadami.

Françoise Sagan walczyła o aborcję, podpisując petycję 343, stwierdzając, że „aborcja jest kwestią klasową”. Co przykuwa Twoją uwagę w jego słowach?
Niemieckie Welle Zawsze trochę wyprzedzała swoją epokę. Kiedy napisała „Hello, Sadness”, rozbudziła świadomość całego pokolenia młodych dziewcząt, które czekały na to nowe okno na świat.

tata Nie zapominajmy, że „Hello Sadness” wywołuje skandal, bo odważa się opowiedzieć historię nieletniej, która będzie cieszyć się seksem, nie zakochując się w swoim chłopaku, i nie zostanie za to ukarana, „to znaczy”. Ciąża nie nastąpi. To nowość, to rewolucja. Rozumiemy, że jej pogląd na ten temat oznacza, że ​​z wyprzedzeniem opowiada się za aborcją.

Później widzimy ją zaangażowaną w sprawy społeczne wraz z François Mitterrandem. Ale rzadko patrzymy na to z tej perspektywy.
tata To właśnie jest takie interesujące. Denis zaprzecza niektórym wizerunkom Françoise Sagan, jakie mamy. Właściwie postrzegamy ją jako osobę bardzo zaangażowaną politycznie w potwierdzanie wyborów swoich czasów. Kontrastuje to ze zdjęciem z maja 1968 roku, na którym siedzi w swoim Jaguarze i żartuje uczniom. To słoma w jego życiu. Widzimy, że im jest starsza, tym bardziej angażuje się politycznie w swoich czasach.

Niemieckie Welle To dla mnie ważne. Nie jest znana jako kobieta zaangażowana. Kiedy zostanie obrażona lub zmieniona, kiedy jej pomysły zostaną źle potraktowane lub naruszone, reaguje automatycznie.

Film w przygotowaniu

Anne, we wstępie do „Over the Shoulder” dostrzegasz związek między jej twórczością a twórczością Virginii Woolf. Dlaczego ?
tata Na papierze są to dwie kobiety, które są całkowitymi przeciwieństwami. Ale kiedy czytamy Dziennik Virginii Woolf, zdajemy sobie sprawę, że bardzo kochała życie, że potrafiła być bardzo zabawna i że potrafiła też docenić to, co nieoczekiwane. Kiedy czytamy „Za ramieniem” Sagana, zdajemy sobie sprawę, że mają oni ten sam gust do powagi, co Sagan odzwierciedla w swoich pismach.

Niemieckie Welle Całkowicie zgadzam się z tym, co mówi Anne, a Virginia Woolf jest jedną z moich ulubionych pisarek!

Denise, wspomniałaś o jej związku ze zwierzętami i Normandią oraz o jej miłości do natury… Czy myślisz, że Françoise Sagan była ekologką przed swoimi czasami?
Niemieckie Welle Tak, i myślę, że poprzedziła także pokolenie, tekstem „Natura” w zbiorze „Chronics 1954-2003”. Wyraża zaniepokojenie wpływem człowieka na planetę.

Czy pisarz osiągnąłby szczyt pisarstwa, gdyby dotknął młodych ludzi?
tata Piszę dla młodszego pokolenia i rozmawiam z nimi.

Niemieckie Welle Zawsze stawiamy na młodzież…

tata niekoniecznie. Są pisarze, którzy nawet nie zwracają się do czytelnika, ale raczej piszą, ponieważ pojawia się konieczność. Dlatego każdy autor ma swój własny horyzont. Mój jest skierowany do młodych ludzi. Są ludzie, którzy piszą do osoby, którą kochają.

Niemieckie Welle. Czy nie robisz tego celowo?

tata Tak, napisałam „Pocztówkę”, powtarzając sobie, że chcę, żeby czytali ją młodzi dorośli i starsze nastolatki. To była moja obsesja.

Denise, co możesz nam powiedzieć o filmie „Hello Sadness” z Chloë Sevigny, którego premiera odbędzie się we wrześniu?
Niemieckie Welle Przebywał w areszcie tak długo, że dyskusje na temat przekazania praw trwały bez końca – aż pięć lat. Film właśnie został ukończony, jest bardzo nowoczesny i nie ma nic wspólnego z wersją Otto Premingera. Młoda aktorka grająca Cécile jest naprawdę niesamowita i bardzo poruszająca.

Gdybyś miał wybrać tylko jedną z 21 jego powieści, którą byś wybrał?
Niemieckie Welle To trudne, bardzo się zmieniam. Bardzo podoba mi się „smycz”. I „utracony plik”. W przeciwieństwie do niej! [Il rit.]

tata Mam pasję do „La chamade”. A także jego wspomnienia „Za ramieniem”. Ta książka to naprawdę osiągnięcie, polecam ją każdemu, kto chce pisać i ma pytania, co pisać i jak pisać. Daje wiele odpowiedzi.

Niemieckie WelleTak, ale nie polecałbym go osobom, które nie znają jego działania. Musiałeś to przeczytać. Tak czy inaczej jest zabawniej..