Niedobór galaktyk spiralnych wokół nas wyjaśnia symulacja

Niedobór galaktyk spiralnych wokół nas, wyjaśniony symulacją, jest w końcu prostym pytaniem o lokalizację.

Jak to nazywają astronomowie Super galaktyczny samolot – masywna struktura rozciągająca się na prawie miliard lat świetlnych – w końcu poza naszą Drogą Mleczną istnieje tylko kilka galaktyk spiralnych. „Kosmiczna anomalia”, która wzbudziła zainteresowanie wielu ekspertów. Naukowcy teraz pochodzą Zrozum przyczynę tego zjawiska. wyjaśnienie.

Niedobór galaktyk spiralnych wokół nas wyjaśnia symulacja

Na poziomie supergalaktycznym, z ich masywnymi gromadami galaktyk i tysiącami pojedynczych galaktyk, w większości galaktykami eliptycznymi, istnieje bardzo niewiele galaktyk spiralnych takich jak nasza Droga Mleczna. W świecie nieskończoności i możliwości jest to zdumiewająca obserwacja, w każdym razie na tyle zdumiewająca, że ​​znalazła się na liście „kosmicznych anomalii” sporządzonej przez kosmologa i laureata Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 2019 r., profesora Jima. Kamyczki.

Ale dla superkomputera Cosma 8 z programu Sibelius Lokalna symulacja meta-wszechświatalub „symulacja poza naszym lokalnym światem” nie jest to anomalią. Maszyna znalazła wyjaśnienie dzięki symulacji. W przeciwieństwie do większości symulacji kosmologicznych, które uwzględniają losowe regiony wszechświata, Sibelius dąży do dokładnego odtworzenia znanych struktur. Co zrobił z planem supergalaktycznym. Po dokładnym zbadaniu astronomowie z Uniwersytetu w Durham w Wielkiej Brytanii i Helsinek w Finlandii byli w stanie przekonać się, że tajemnica jej niesamowitego składu leży w bardzo różnych środowiskach wewnątrz i na zewnątrz tego regionu.

W końcu proste pytanie dotyczące witryny

Zdaniem naukowców w gęstych gromadach galaktyk na poziomie supergalaktyk interakcje między galaktykami są częste i dochodzi do wielu zderzeń i połączeń. To zmienia galaktyki spiralne w eliptyczne, gładkie galaktyki bez naprawdę widocznej struktury wewnętrznej ani ramion spiralnych. Prowadzi to również do wzrostu liczby supermasywnych czarnych dziur. I odwrotnie, galaktyki oddalone od płaszczyzny są bardziej odizolowane i łatwiej zachowują swoją strukturę spiralną.