Stosunki Szwajcarii i Polski: Głównym obszarem współpracy jest gospodarka

Budowanie stosunków polsko-szwajcarskich w XX wieku z dyplomatycznego punktu widzenia

Długoletni przyjaciele. Tak można opisać stosunki między Szwajcarią a Polską. Przyjaźń, czasem wręcz braterska, o czym świadczą liczne przesyłki dostarczane przez Szwajcarów polskim rodzinom w latach 80. XX w. w związku z kryzysem zaopatrzeniowym w kraju. Zanim to nastąpi, cofnijmy się trochę.

Dopiero w 1919 rPo I wojnie światowej Polska odzyskała niepodległość. Ambasada polska otworzyła swoje podwoje w Bernie, a dwa lata później, w 1921 r., został oddelegowany do Warszawy pierwszy ambasador Szwajcarii Hans Pfeiffer von Altshofen, były wysoki oficer, żonaty z Polką, i złożył listy uwierzytelniające szef Ambasady RP. Państwo Józefa Piłsudskiego.

Kilka lat później II wojna światowa zacieśniła stosunki między obydwoma krajami. W latach 1939-1945W Szwajcarii internowano 13 000 polskich żołnierzy, w tym wielu polskich osobistości, jak choćby Gabriel Narutowicz, późniejszy pierwszy prezydent II RP (1865-1922).

Po rozpadzie Związku RadzieckiegoW okresie przejściowym lat 90. ze wszystkich pomocy udzielonych przez Szwajcarię krajom wschodnim większość, bo na łączną kwotę 264 mln franków szwajcarskich, otrzymała Polska.

w tym czasieRozróżnienie dwustronnych stosunków między Szwajcarią a Polską wpisuje się w tradycję. Od zakończenia zimnej wojny stosunki te uległy dalszemu zacieśnieniu, m.in. poprzez oficjalne wizyty w latach 2012 i 2014.

W zakresie współpracy gospodarczej

Nie ulega wątpliwości, że głównym obszarem współpracy polsko-szwajcarskiej jest ekonomia. Polska jest głównym partnerem gospodarczym Szwajcarii w Europie Środkowo-Wschodniej.. Tak naprawdę kraj ten ma wiele argumentów: bliskość geograficzna, gospodarka nastawiona na eksport, członkostwo w UE itp.

Tak silny potencjał biznesowy sprawia, że ​​Polska jest głównym kierunkiem szwajcarskich inwestycji bezpośrednich (7,3 mld CHF w 2020 r. według Narodowego Banku Szwajcarii) w regionie. Ta współpraca gospodarcza ma także charakter długoterminowy.

Ze Szwajcarii do Polski

Od 2003 roku w Ambasadzie Szwajcarii w Warszawie mieści się „Szwajcarskie Centrum Biznesu”, odpowiedzialne za realizację strategii eksportu ze Szwajcarii do Polski.

Pomiędzy produktami farmaceutycznymi i chemicznymi, maszynami, sprzętem i produktami elektronicznymi, metalami, instrumentami precyzyjnymi i zegarkami, główne towary, które Polska importuje ze Szwajcarii, są ogromne.

Z Polski do Szwajcarii

Ponadto polski eksport do Szwajcarii obejmuje produkty przemysłowe, elektronikę, pojazdy, meble, akcesoria domowe, metale i wyroby metalowe, tekstylia, odzież i obuwie. W 2011 roku łączny wolumen wymiany handlowej pomiędzy obydwoma krajami sięgnął 3,3 miliarda franków, co czyni z Polski szwajcarskiego partnera gospodarczego nie mniej ważnego niż Rosja, Brazylia i Turcja.

Na froncie przedsiębiorczości Polsko-Szwajcarska Izba Gospodarcza jest siłą napędową współpracy gospodarczej łączącej oba kraje

Powstała w 1998 roku w Warszawie Polsko-Szwajcarska Izba Gospodarcza – Stowarzyszenie dobrowolne (Izba Szwajcarska), nie wspierane przez instytucje publiczne, zrzesza większość szwajcarskich firm w Polsce licząc około 210 członków. W szczególności głównym celem Izby jest wspieranie rozwoju kontaktów gospodarczych pomiędzy Polską a Szwajcarią. W tym celu wykorzystuje różne metody pracy: wspieranie działalności biznesowej firm członkowskich, reprezentowanie szwajcarskich inwestorów w Polsce i polskich inwestorów w Szwajcarii, współpracę z izbami bilateralnymi oraz innymi polskimi i szwajcarskimi organizacjami zawodowymi, czy nawet kształtowanie pozytywnego wizerunku szwajcarskich inwestycji w Polsce i polskie inwestycje w Szwajcarii. Izba wpisuje się więc w logikę obopólnych korzyści obu krajów, objęta systemem współpracy. Może polegać na silnych partnerach, takich jak Ambasada Szwajcarii w Polsce oraz Szwajcarskie Centrum Biznesu Polska lub nawet Szwajcarska i Środkowoeuropejska Izba Handlowa SEC.

Szwajcarski punkt Izby Szwajcarskiej na Międzynarodowym Forum w Karbach we wrześniu 2023 r
Tam Izba Szwajcarska Po raz pierwszy był obecny na 32. Międzynarodowym Forum Karpaczowskim, które odbyło się w dniach 5–7 września 2023 r.
Organizowane od ponad trzydziestu lat Forum Ekonomiczne jest miejscem spotkań przedstawicieli świata politycznego, gospodarczego i naukowego. Izba Szwajcarska była aktywna przez cały czas trwania wydarzenia, w szczególności poprzez swoje stoisko Swiss Point, umożliwiając szwajcarskim firmom poszerzenie wiedzy i wzmocnienie swojej sieci kontaktów.
W komitetach uczestniczyła także Izba Szwajcarska w Polscew tym związane z utrzymaniem tempa szwajcarskich inwestycji w Polsce, czy też związane ze znaczeniem wysokiej jakości opieki zdrowotnej dla sukcesu gospodarczego każdego kraju.
Wśród obecnych firm znaleźliśmy Nestlé, SwissMim, ABB i Novartis.
Roboclette (robot do przygotowywania raclette zamontowany na zewnątrz pawilonu), wymyślony przez Nicolasa Fontaine’a – wynalazcę odpowiedzialnego za część komercyjną i Garretta Woollama – zajmującego się programowaniem maszyn, współzałożycieli Workshop 4.0, doskonale ilustruje połączenie szwajcarskiego know-how tradycja, technologia i innowacja. B.M. i M.C

Dlaczego warto inwestować lub osiedlać się w Polsce?

Ogólnie rzecz biorąc, Polska jest lokalizacją produkcyjną docenianą przez szwajcarskie firmy, które w 2012 roku zatrudniały 35 000 Polaków. Kraj oferuje już nowe możliwości współpracy w sektorze usług: część start-upów pracuje nad innowacyjnymi rozwiązaniami m.in. w Cambridge Innovation Center . Głównymi szwajcarskimi inwestorami w Polsce są znane szwajcarskie firmy, takie jak Nestlé, ABB Kraft Jacobs Suchard i Novartis.

Jeśli szwajcarskie firmy postrzegają Polskę jako krainę relokacji i podwykonawstwa, to postrzegają ją także jako krainę badań. Szwajcarskie banki już chcą tam rozwijać swoje centra usług.

Niektóre przedsiębiorstwa przemysłowe, takie jak Novartis, który podwoił moce produkcyjne i konfekcjonowanie produktów farmaceutycznych w Strecku w powiecie łódzkim w województwie zgierskim, coraz więcej inwestują w kraju.

Ale to nie koniec. Polska była jednym z pierwszych krajów, które skorzystały z wkładu Szwajcarii w zmniejszanie dysproporcji gospodarczych i społecznych w rozszerzonej Unii Europejskiej. Kraj otrzymał 489 mln franków z łącznej kwoty 1,3 miliarda przyznanej trzynastu stanom w latach 2007–2017.

Regiony Polski południowo-wschodniej skorzystały z tego wkładu w 40%. Łącznie jedna czwarta funduszy wsparła projekty promujące efektywność energetyczną i energie odnawialne. Nie pozostaje to jednak bez konsekwencji. Zadłużenie frankowe w Polsce szybko rośnie, do tego stopnia, że ​​szwajcarska waluta może ucierpieć. Może to stanowić problem w nadchodzących latach, zwłaszcza że Polacy już na to ucierpieli.

Po kryzysie w 2008 r. koszt kredytów we franku szwajcarskim osiągnął nowy poziom w związku z decyzją Szwajcarskiego Banku Narodowego o rezygnacji z ograniczenia walutowego w stosunku do euro. W efekcie wielu Polaków, którzy otrzymali kredyt, domagało się dostosowania rat. Zapamiętamy ten kryzys jako „ Silny kryzys frankowy », prawdziwy dramat w sercach wszystkich Polaków.

Współpraca kulturalna

Teraz czas na kulturę. Wieloletnia polsko-szwajcarska współpraca kulturalna z Muzeum Rapperswilu, najstarszą polską instytucją w Szwajcarii. W jego historii można wyróżnić trzy okresy: Muzeum Narodowe Polski (1868-1927), Muzeum Polski Nowożytnej (1936-1952) oraz ponowne otwarcie muzeum od 1975 r. do czasów obecnych.

Pierwsze muzeum, założone w 1868 roku przez hrabiego Władysława Brühl-Platera (1806-1889), było instytucją gromadzenia pamiątek patriotycznych i miejscem spotkań polskiej emigracji w celu kultywowania polskich tradycji narodowych. Z nią kojarzone są wielkie nazwiska w Polsce, jak pisarz Stefan Šromski czy Tadeusz Kościuszko, jeden z polskich bohaterów narodowych. W 1927 roku zbiory rapperswilskie zostały wywiezione do niepodległej Polski, a znaczna ich część uległa zniszczeniu podczas II wojny światowej. W czasach II RP muzeum stało się Muzeum „Polski Współczesnej”, prezentującym współczesną polską kulturę i sztukę. W 1945 r. władze komunistyczne chciały przejąć kontrolę nad instytucją, zamknięcie oddziałów muzeum doprowadziło wówczas do konfliktu ze społecznością w Rapperswilu i decyzją Sądu Federalnego muzeum zostało zamknięte w 1951 r. 21 czerwca br. W 1975 roku utworzono nowe muzeum, a liczne datki od imigrantów z różnych krajów wzbogaciły jego zbiory. Zorganizowano ponad 100 wystaw poświęconych historii Polski i stosunkom polsko-szwajcarskim oraz konferencji naukowych przybliżających Szwajcarom polską kulturę i historię. Obecnie Muzeum Polskie w Rapperswilu jest nieoficjalnym polskim instytutem kultury w Szwajcarii, służącym zarówno Szwajcarom, jak i Polakom.

Henryk Obiński, twarz polsko-szwajcarskiej współpracy kulturalnej

Ale współpraca kulturalna może również przybrać formę twarzy. Między Szwajcarią a Polską ta twarz była niczym innym jak twarzą Henryka Obińskiego, pianisty, kompozytora i dyrygenta, urodzonego w 1870 roku w Krakowie, a zmarłego w 1942 roku w Morges (Szwajcaria). Poprzez stosunki czysto nieformalne Opiński umiejscowił się w centrum „polskiej dyplomacji kulturalnej”. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości nawiązał kontakty z polskimi dyplomatami mieszkającymi w Bernie i Genewie. Mieszkając na stałe w Szwajcarii, poprzez liczne korespondencje umożliwia ujrzenie światła różnym projektom kulturalnym, zarówno jako inicjator, jak i realizator. Charakter jednostek takich jak Opiński był także sposobem na obejście braku środków finansowych dla polskiej dyplomacji kulturalnej.

Przyjaźń…ale wartości czasami się różnią

Jednak przyjaźń polsko-szwajcarska, postawiona pod widmem Unii Europejskiej, może spotkać się ze wskazaniem wartości, które nie zawsze są stawiane na tym samym poziomie.

Dowodem tego jest to, że Unia Europejska wszczęła już przeciwko Polsce postępowanie sądowe, zarówno w związku z reformą wymiaru sprawiedliwości, jak i odmową przyjęcia przez ten kraj uchodźców. Tym samym w 2017 r. Komisja Europejska wszczęła przeciwko Polsce postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego na podstawie art. 7 Traktatu o Unii Europejskiej. Reakcją szwajcarskiego Federalnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych (FDFA) była całkowicie szwajcarska trzeźwość: „ Szwajcarię i Polskę łączy wiele wartości, jednak w niektórych regionach wartości mogą się różnić. Szwajcaria monitoruje sytuację i w razie potrzeby omawia pewne kwestie „Wszystko zostało powiedziane i zrobione!”

Jest to tendencja potwierdzona przez Pierre-Alaina Altschingera, rzecznika FDFA: „ Szwajcaria opiera się na idei, że kraje partnerskie podzielają wspólne wartości Europy. Jeżeli te podstawowe zasady nie będą przestrzegane, Szwajcaria sięgnie po narzędzia polityki zagranicznej, które będzie stosować w zależności od sytuacji i kontekstu. „.

W rzeczywistości ta tradycyjna szwajcarska ostrożność wynika w dużej mierze z interesów ekonomicznych.

Jednakże rozważania te są obecnie bardzo minimalne. Dla Polski, podobnie jak dla Szwajcarii, im dłuższa przyjaźń, tym silniejszy związek.