„Całe ciało lub satelita wchodzi w atmosferę ziemską przynajmniej raz w tygodniu”.

TV5 Mundi: wyrzutnia rakiet Tianhe ma przybyć na Ziemię w ten weekend. Chińskie władze oceniają, że zagrożenie wrakiem jest „bardzo niskie”. Zgadzasz się ?

Christophe Bonal, badacz we francuskim Narodowym Centrum Badań Kosmicznych, przewodniczący komitetów ds. Śmieci kosmicznych Międzynarodowej Akademii Astronautyki (IAA) : Wszystko jest w ekspresji. Ryzyko jest bardzo niskie, co oznacza, że ​​nie jest zerowe. Dokładniej mówiąc, wyrzutnia rakiet to duża scena, 30 metrów długości, 5 metrów średnicy, 40 metrów. Waży 22 tony. Ale nie powinniśmy rozwodzić się tylko nad tymi liczbami. Stopień jest wykonany z aluminium i dobrze topi się podczas ponownego wejścia do atmosfery, czyli podczas ostatniego etapu tranzytu atmosfery. Przez ostatnie 100 kilometrów podłoga nagrzewa się do 1300 stopni Celsjusza i topi się. Z wyjątkiem miejsc, w których się nie topi, żadnych niektórych silników lub elementów topliwych, takich jak tytan. To pozostawi około 10% masy komponentu rakiety. Więc zamierzamy przejść z 22 ton do jednej lub dwóch ton, które dotkną powierzchni globu. Ziemia to 70% wody, 10-12% sawann i pustyń oraz 3% gęsto zaludnionych obszarów. Więc ryzyko dla ludzi jest naprawdę niskie, ale nie zerowe, istnieje.

TV5 Mundi: To nie pierwszy raz, kiedy Chiny utraciły kontrolę nad obiektem kosmicznym… czy tego typu wypadek jest powszechny?

Christophe Bonal: To jedno z wielu szacunków, że cały obiekt lub satelita wchodzi w atmosferę ziemską przynajmniej raz w tygodniu. To często wielkie rzeczy. Jeśli spojrzymy na Falcon 9 [ndlr : lanceur de fusée partiellement réutilisable développé par la société américaine SpaceX]Jego górny stopień waży od 5 do 6 ton i spada w ten sam sposób, losowo, przy każdej innej misji. I tak faktycznie zniszczył dach domu w Brazylii, zburzył oborę krów w Indonezji … ale to samo mamy po stronie Ariadny. Niedawno górny etap Centaur cofnął się w Hiszpanii do 1000 kilometrów. To klasyka. Szacuje się, że od czasu Sputnika 1 w 1957 roku nastąpiło około 25 000 powrotów atmosferycznych [ndlr : Spoutnik 1 est le premier satellite artificiel de la Terre, lancé par la Russie le 4 octobre 1957]. Z 25 000 wpisów 10 000 to były duże pozycje i nigdy nie było ofiary.

Obejrzyj: Fragment chińskiego pocisku Tianhe w drodze na Ziemię:

TV5MONDE: Czy satelity i ich śmieci w kosmosie są zagrożeniem?

Christophe Bonal: Tak, są prawdziwym zagrożeniem. Istnieją trzy przerażające zjawiska związane z gruzem. Pierwsza dotyczy zderzeń w przestrzeni. Nawet bardzo małe obiekty mogą wyrządzić ogromne szkody z powodu energii kinetycznej [ndlr : l’énergie cinétique est l’énergie que possède un corps du fait de son mouvement] I prędkość orbity [ndlr : 30 000 kilomètres à l’heure]. Na przykład mała kula o średnicy 1 milimetra zużywa tyle samo energii, co kula do kręgli rzucana z prędkością 100 kilometrów na godzinę. Kula o średnicy 1 cm to samochód strzelający z prędkością 130 kilometrów na godzinę. Liczba tych obiektów w przestrzeni wynosi milion. Mogą całkowicie wysadzić satelitę. Kiedy kolizje dotyczą dużych obiektów, tak jak to miało miejsce w 2009 r., Kolizja wygeneruje 3000 nowych odłamków, co samo w sobie grozi kolizją z innymi obiektami. Nazywa się to zespołem Kesslera. Na szczęście mamy pewne środki zapobiegające zderzaniu się aktywnych satelitów z dużymi obiektami, które można wykryć 10 centymetrów lub więcej. Możliwe są manewry unikowe. Tak właśnie postąpili inżynierowie z francuskiego Narodowego Centrum Badań Kosmicznych w Tuluzie, wznosząc i opuszczając satelity na odległość 100 metrów.

Drugie ryzyko to powodowanie ofiar na ziemi. Trzecie ryzyko to zawstydzenie astronomów. Podczas obserwacji i badania gwiazd pociągi satelitarne lub szczątki mogą zanieczyścić pole widzenia teleskopu. Jest to główny temat, nad którym dużo pracujemy w Międzynarodowej Federacji Astronautycznej, aby ustalić zasady na przyszłość dotyczące tego, jaki powinien być maksymalny współczynnik odbicia (uwaga: współczynnik odbicia to stosunek energii elektromagnetycznej odbitej od powierzchni materiał) z nowych satelitów. Z punktu widzenia środowiska satelity i śmieci nie stanowią problemu, a zanieczyszczenie jest znikome. W sumie w kosmosie znajduje się 8800 ton materiałów syntetycznych, co jest odpowiednikiem Wieży Eiffla. Jeśli chodzi o zderzenie gruzu i gruzu, obecnie pracujemy nad odchyleniem jednego z tych dwóch obiektów.

(Zobaczyć ponownie: 1600 astronomów wystosowało petycję przeciwko zanieczyszczeniu światłem satelitów

TV5MONDE: Co może wyniknąć z rozprzestrzeniania się obiektów w kosmosie w perspektywie długoterminowej?

Christophe Bonal: Tam wczoraj. I jest jutro. Dopóki sytuacja wygląda jak wczoraj, elementów jeszcze nie ma. Największym niebezpieczeństwem jutra będzie eksplozja liczby nowych satelitów w kosmosie, z całą tak zwaną „nową przestrzenią”, „przestrzenią 4.0” i „ogromnymi konstelacjami” w nadchodzących dziesięcioleciach. To jest prawdziwy przełom w grze. Dziś mogliśmy zmienić tor satelitów, ale jest to naprawdę skomplikowane. Mamy miliony fałszywych alarmów. Jutro będzie bardziej skomplikowane. Nie będzie żadnego fizycznego ryzyka, przestrzeń jest nieskończenie duża. Z drugiej strony będziemy mieli większe trudności z poprawnym obliczeniem ścieżek.