Victoire rozwiązuje Julię Vignali … i internautów

Francja 24

Jak Brexit stworzył „niekończące się napięcia” i impas w Irlandii Północnej

Irlandia Północna obchodzi w poniedziałek swoje stulecie, w atmosferze napięcia niespotykanego od czasu podpisania porozumienia pokojowego z 1998 r. Przedmiot sporu: Brexit, który narzucił kontrolę nad towarami będącymi w obrocie między hrabstwem a wyspą Wielkiej Brytanii. Kiedy w wiadomościach dominuje niestabilność w Irlandii Północnej, brytyjscy felietoniści polityczni lubią cytować z przemówienia Winstona Churchilla z 1922 roku: „Mapa całej Europy została przekształcona (…) ale wraz z cofaniem się potopu i cofaniem się wód po raz kolejny ponure konstelacje Fermanagh i Teron, dwóch północnoirlandzkich prowincji. Podczas gdy Irlandia uniezależniła się od Wielkiej Brytanii 6 grudnia 1922 r., Irlandia Północna została utworzona rok temu i przyłączona do Wielkiej Brytanii, aby chronić brytyjską tożsamość terytorium Unii Protestanckiej w północno-wschodniej części wyspy, teraz, gdy burza Brexitu nadeszła. ustąpiło, a gdy Irlandia Północna obchodziła rocznicę założenia stulecia w poniedziałek 3 maja, mapa Wielkiej Brytanii została zmieniona. Od 1 stycznia wprowadzono kontrolę towarów wymienianych między Irlandią Północną a Wielką Brytanią, co wzbudziło obawy związkowców, że ich kraj zostanie opuszczony przez Koronę Brytyjską. >> Czytaj: W napięciu po Brexicie Irlandia Północna obchodzi w istocie swoje stulecie, a Protokół Irlandii Północnej zawarty w umowie Brexit zastąpił możliwość wystąpienia problemu na granicy między Wielką Brytanią a Republiką Irlandii bardzo realnym problem na granicy między Irlandią Północną a Wielką Brytanią, protokół ten zachowuje spójność Irlandii Północnej. Z szeregiem przepisów Unii Europejskiej (UE), podczas gdy Wielka Brytania może się od nich oddzielić. Obejmuje to kontrolę i kontrolę towarów przewożonych między Irlandią Północną a Wielką Brytanią oraz nałożenie ceł w przypadku, gdy towary te zostaną następnie wprowadzone na europejski jednolity rynek przez Republikę Irlandii. Boris Johnson w końcu osiągnął w październiku 2019 r. Porozumienie w sprawie warunków rozwodu między Londynem a Brukselą, zwolennicy Brexitu z radością świętowali koniec trzech długich lat niekończących się negocjacji, szczególnie w kwestii granic Irlandii Północnej. Jednak Partia Unii Demokratycznej (DUP) szybko wyraziła swój gniew z powodu ustanowienia granicy celnej na Morzu Irlandzkim. „Brexit nie dotyczy całej Wielkiej Brytanii” – ubolewał następnie wiceprzewodniczący Demokratycznej Partii Unionistów, Nigel Dodds. Premier Irlandii Północnej składa rezygnację. Boris Johnson stanowiłby zagrożenie dla związkowców z Irlandii Północnej. Jednym z nich był Jonathan Powell, były szef sztabu premiera Tony’ego Blaira i architekt Porozumienia Wielkopiątkowego z 1998 roku. „Granica na Morzu Irlandzkim jest dla nich prawdziwym problemem” – napisał w Irish Times, wkrótce po zawarciu umowy przez Borisa Johnsona. „Ten problem będzie narastał, gdy Wielka Brytania odejdzie od europejskich przepisów i wprowadzi nowe definicje. Te ograniczenia zagrozą ich brytyjskiej tożsamości” – kontynuuje Jonathan Powell. Fakty dowiodły, że miał rację. Wejście w życie przepisów dotyczących Brexitu 1 stycznia 2021 r. Spowodowało poważne zakłócenia w łańcuchu dostaw w supermarkecie i realizacji zamówień online. Następnie na początku lutego w prowincjach federalnych narysowano graffiti sprzeciwiające się kontrolom celnym, a władze zdecydowały się tymczasowo zawiesić kontrole celne w niektórych portach Irlandii Północnej w obliczu „groźby” ze strony niektórych lojalnych bojowników. Obawiając się, że te kontrole celne będą stanowić bardzo głęboki rozdział między Irlandią Północną a Wielką Brytanią, Rada Lojalności (LCC), zrzeszająca lojalne organizacje paramilitarne, wycofała się z Porozumienia Wielkopiątkowego, twierdząc, że każdy sprzeciw wobec Protokołu Irlandii Północnej musi być „pokojowym” i demokratycznym. >> Przeczytaj: Przemoc w Irlandii Północnej: „Brexit destabilizuje i tak kruchy pokój” Jednak na początku kwietnia wybuchły gwałtowne zamieszki w Okręgu Federalnym. Lokalne Komitety Koordynacyjne twierdziły, że nie są odpowiedzialne, wzywając do spokoju, ale mimo to zapewniły, że doszło do „zdumiewającej zbiorowej niezdolności do pełnego docenienia poziomu i charakteru gniewu związkowców i lojalistów” w stosunku do protokołu. Wreszcie Arlene Foster, premier Irlandii Północnej i przywódczyni Demokratycznej Partii Unionistów, Arlene Foster, została 28 kwietnia zmuszona do rezygnacji przez członków jej partii, którzy skrytykowali ją za to, że nie jest wystarczająco stanowcza w kwestii taryf. Wydaje się, że sytuacja osiągnęła ślepy zaułek i grozi postawieniem DUP w obliczu deficytu. „Może to prowadzić tylko do niekończących się napięć, a nawet do zbliżającego się chaosu” – powiedział sędzia Tim Bell, profesor nauk politycznych na Queen Mary University w Londynie w Irlandii Północnej. Partia Unionistów opowiadała się już za Brexitem w czasie referendum w 2016 r. John Tong, badacz polityczny z Irlandii Północnej, wspomina: „Nie znalazło to odzwierciedlenia w konsekwencjach wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, szczególnie w odniesieniu do granica irlandzka ”oraz profesor na Uniwersytecie w Liverpoolu. „Partia Demokratyczno-Unionistów spodziewała się lekkiego zwycięstwa zwolenników Unii Europejskiej i nie miała pojęcia, co zrobić, gdy wygra zwolennik Brexitu” – dodaje. Jednak rok 2017 dał DUP jeszcze większy wpływ, ponieważ głosowanie dziesięciu posłów pozwoliło Theresie May pozostać u władzy po tym, jak konserwatyści stracili większość w Izbie Gmin. Partia Unionistów odmówiła jednak poparcia planu wyjścia Theresy May, argumentując, że zmusiłoby to Wielką Brytanię do dalszego przyjmowania przepisów UE przez czas nieokreślony. „Oczywiste jest, że DUP błędnie oceniła dziwactwa i hojność planu Theresy May, co pozwoliło Irlandii Północnej być traktowaną tak samo, jak reszta Wielkiej Brytanii, jeśli chodzi o odprawę celną, mówi specjalista Tim Bell. Kto wie, jakie magiczne rozwiązanie mieli nadzieję na plan. Alternatywa? Ale zaufaj Borisowi Johnsonowi, że dotrzyma słowa i znajdzie taki, który podważy sprawę ”. Na zjeździe Federalnej Partii Demokratycznej w 2018 roku Boris Johnson faktycznie stwierdził, że„ żaden brytyjski rząd konserwatystów nie może ani nie powinien podpisać porozumienie o „ustanowieniu kontroli celnej na Morzu Irlandzkim”. I właśnie to zrobił rok później, w kierunku referendum w sprawie przyszłości Irlandii Północnej, a co gorsza, Brexit wydaje się osłabiać popularność DUP. Sondaże pokazują że związkowcy wciąż wyprzedzają nacjonalizm. W Irlandii Północnej różnica zmniejszyła się od referendum w 2016 r. Demografia również faworyzuje katolickich nacjonalistów od dwóch dekad. Jednak religia nie jest tak polityczna jak wcześniej. W 2011 r. 45% mieszkańców Irlandii Północnej stwierdziło, że należą do rodziny katolickiej, ale tylko 25% stwierdziło, że są wyłącznie Irlandczykami. W tym kontekście, aż do Brexitu, związkowcy wydawali się być w stanie stawić opór w obliczu krzywych demograficznych. Katie Hayward, profesor socjologii politycznej na Queen’s University w Belfaście, wyjaśnia, że ​​po porozumieniu wielkopiątkowym z 1998 r. „Rosnący procent” katolickiej populacji „czuł się komfortowo” w Wielkiej Brytanii. Wielka Brytania jest jak system opieki zdrowotnej ”- dodaje John Tong. Chociaż„ nigdy nie będą głosować na partie związkowe ”, wielu z tych północnoirlandzkich katolików„ bardzo powoli zaczyna myśleć o sobie jako o związkowcach, którzy mają niewiele lub nie ”. [le terme 'unioniste’ en anglais s’écrit avec un u majuscule, NDLR]Podczas gdy 56% mieszkańców Irlandii Północnej zagłosowało za pozostaniem w Unii Europejskiej, Brexit zmienił karty tak bardzo, że wszyscy myślą teraz o pomyśle referendum w sprawie przyszłości Irlandii Północnej. Porozumienie wielkopiątkowe przewiduje referendum, jeśli „w jakimkolwiek momencie wydaje się prawdopodobne, że większość wyborców wyrazi życzenie, aby Irlandia Północna przestała być integralną częścią Zjednoczonego Królestwa i załącznikiem do Republiki”. „Teraz pytanie nie dotyczy tego, czy to referendum się odbędzie, ale kiedy” – powiedział John Tong. Ten artykuł został zaczerpnięty z języka angielskiego przez Romana Bruneta. Oryginalny artykuł jest tutaj.