Szwecja toruje drogę do kandydatury do NATO wraz z Finlandią

Po dziesięcioleciach poza sojuszami wojskowymi, Finlandia ogłosiła w niedzielę, że jej kandydatura na członkostwo w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) może być śledzona przez Szwecję ze względu na ich obawy dotyczące prowadzenia interesów z Rosją po inwazji na Ukrainę.

Od dziesięcioleci większość Szwedów i Finów kojarzy się ze swoją długą polityką wojskowego niezaangażowania się. Jednak inwazja na Ukrainę 24 lutego była drastycznym punktem zwrotnym, zwłaszcza dla Finlandii, która dzieli z Rosją granicę o długości prawie 1300 kilometrów.

Chociaż poparcie dla integracji wahało się od 20 do 30% przez dwadzieścia lat, ostatnie sondaże wskazują, że ponad 70% Finów i 50% Szwedów popiera członkostwo. W obu krajach wiele partii zmieniło lub jest w trakcie zmiany stanowiska w tej sprawie.

W fińskim parlamencie rzeka większości pojawia się na korzyść członkostwa. W Szwecji Partia Socjaldemokratyczna, historycznie przeciwna wstąpieniu do NATO, postanowiła w niedzielę, dając zielone światło, by utorować drogę dla kandydatury tego kraju.

Szwecja oddała Rosję Rosji w 1809 roku. ten Finlandia Ogłosił swoją niezależność od Rosji podczas rewolucji bolszewickiej w 1917 r. Został najechany przez Związek Radziecki w 1939 r., a kraj stawiał opór podczas trzech miesięcy „wojny zimowej”. Po wznowieniu konfliktu w 1941 r. Finlandia została zmuszona do zawieszenia broni. Fińscy przywódcy zgadzają się trzymać z dala od zachodniej współpracy wojskowej w formie wymuszonej neutralności, która przeszła do historii „Fin”.

Państwo wymyka się randze państwa ZSRR, ale pozostaje pod okiem Moskwy w jej polityce zagranicznej i wojskowej. Po upadku Związku Radzieckiego Finlandia przystąpiła do Unii Europejskiej (1995) i Partnerstwa dla Pokoju NATO, ale oficjalnie pozostała militarnie niezaangażowana.

ten Szwecja, Od prawie dwóch stuleci utrzymuje oficjalną politykę neutralności odziedziczoną po zakończeniu wojen napoleońskich, zwłaszcza podczas dwóch wojen światowych. Jeśli brał udział w misjach wojskowych w Afganistanie lub ostatnio w Mali, nie był w stanie wojny od konfliktu z Norwegią w 1814 roku.

W latach 90. polityka neutralności została zmieniona na militarną niezaangażowanie „mający na celu wzmocnienie” Neutralność na wypadek wojny.

Podczas zimnej wojny Szwecja i Finlandia przeznaczyły znaczne zasoby (od 4% do 5% swojego PKB) na swoje siły zbrojne z powodu braku sojuszników wojskowych. Wraz ze zniknięciem zagrożenia sowieckiego obaj ograniczyli swoje przydziały, ale Finlandia utrzymała szerokie wykorzystanie służby wojskowej i rezerw.