Wojna na Ukrainie dobitnie obnaża wady niezależności europejskiego przemysłu kosmicznego

Koniec z rosyjskimi lub ukraińskimi Antonovami do przenoszenia satelitów Airbus i Thales Alenia Space (TAS), koniec z wyrzutniami Sojuz, które umieszczają te satelity na orbicie, koniec z silnikami do napędzania tych satelitów i włoską wyrzutnią Vega C… Europejska przestrzeń na rosyjskim i ukraińskich dostawców bezwzględnie z wojną na Ukrainie, która obnaża luki w niezależności europejskiego przemysłu kosmicznego. Suwerenność Europy w kosmosie jest obecnie poważnie zagrożona przez międzynarodowe sankcje nałożone na rosyjski przemysł kosmiczny w następstwie rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Zwłaszcza, że ​​Moskwa zwróciła uwagę na niektóre z tych niedociągnięć, nakładając na Europę środki odwetowe w sferze kosmicznej, zwłaszcza po odejściu zespołów operacyjnych z Sojuz do Kourou.

Dostęp do wyrzutni według Rosjan i Ukraińców

Suwerenny dostęp Europy do kosmosu zaczyna się od przeniesienia satelitów na platformę startową. Jednak Aerospace Europe, w szczególności producenci satelitów Airbus i Thales, są w sytuacji uzależnienia od Ukrainy, a zwłaszcza Rosji. 20 samolotów An-124 (Antonov) dostępnych na świecie jest własnością tylko trzech firm, wynika z raportu parlamentarnego posła François Cornot Gentile: Ukraiński (Antonov Airlines ADB) i Rousan (z których jedna jest spółką prywatną, Wołga-Dniepr i spółką publiczną, Jednostka lotnicza FU-224, oddział Ministerstwa Obrony Rosji). Ponadto największy samolot świata, ukraiński statek towarowy Antonov-225, został zniszczony na początku wojny rosyjsko-ukraińskiej podczas rosyjskich ataków na lotnisko pod Kijowem, według ukraińskiej państwowej firmy Ukroboronprom.

Dlatego Airbus Space i Thales Alenia Space szukają alternatywnych rozwiązań, które z konieczności będą droższe. W szczególności badają transmisję swoich satelitów w Belugas przez Airbusa. Producent samolotów opracowuje również specjalny system zarządzania temperaturą i powietrzem w ładowni Belugas. Aby zapobiec kondensacji i utrzymać stałą temperaturę. Który ochroni satelity podczas lotu. Airbus zdecydował się również na uruchomienie nowej usługi frachtu lotniczego przy użyciu swojej floty pięciu samolotów Beluga ST, aby zapewnić firmom transportowym i innym potencjalnym klientom rozwiązanie ich ogromnych potrzeb w zakresie transportu ładunków. Ta flota zostanie zastąpiona przez sześć nowej generacji Beluga XL, z których cztery są już w eksploatacji.

Na chwilę obecną badania uruchomione przez Airbusa nie zostały zakończone. Tylko Europejskie Laboratorium Kosmiczne Columbus (13 ton) odbyło podróż z Bremy do Kennedy Space Center na Florydzie w Beluga. Badają również transport łodzi, ale ten rodzaj transportu musi być zakwalifikowany do transmisji satelitarnej, której obrót łodzi może mieć wpływ na czujniki satelitarne. Airbus próbował już w 2018 roku: zbyt delikatny, by wejść na pokład samolotu, a statkiem satelita Aeolus, przeznaczony do badania wiatrów, zaroił się w Gujanie.

Europa: dostęp do odpowiedniej przestrzeni

Europa znajduje się w bardzo krytycznej sytuacji, jeśli chodzi o dostęp do przestrzeni kosmicznej. Wojna na Ukrainie nadchodzi w najgorszym momencie dla ESA i Arianespace Zaprzestanie operacji komercyjnych bombowca Sojuz w Kourou A w Bajkonurze, gdzie jest go duża część Konstelacja OneWeb. Albo w czasie bardzo delikatnego okresu przejściowego między Ariane 5 a Ariane 6. To był prawdziwy koszmar dla Europy i Arianespace. Ponieważ nie ma już miejsc na rynku na pozostałe pięć lotów Ariane 5 zaplanowanych na 2022 i 2023, istnieją poważne wątpliwości co do przybycia Ariane 6 w 2022 roku, a przede wszystkim co do sukcesu tej nowej platformy startowej. Trzy satelity pozostaną zakotwiczone w tym roku: dwa satelity Galileo w kwietniu, francuski satelita szpiegowski CSO-3 zaplanowany na grudzień i wreszcie rosyjsko-europejski program ExoMars, który miał zostać wystrzelony przez wyrzutnię protonów z Bajkonuru.

„Sankcje i szerszy kontekst sprawiają, że uruchomienie (ExoMars) w 2022 r. jest wysoce nieprawdopodobne” – wyjaśniła ESA w niedawnym komunikacie prasowym.

Ponadto włoski Avio, główny wykonawca wyrzutni Vega i Vega C, jest właścicielem silnika do silników scenicznych AVUM (Attitude i Vernier Upper Module) Vega i Vega C produkowanych na Ukrainie przez Youjnoye w Dnieprze. Z naszych informacji wynika, że ​​włoski producent silników zabezpieczył trzy silniki, które znajdują się we Włoszech, ale jeszcze trzy silniki zostały wyprodukowane przez Youjnoye przed rozpoczęciem działań wojennych. Włosi wyrazili chęć powrotu i odebrania ich z powrotem. Ale według źródeł francuskich ta fabryka została zbombardowana. Czego Aveo zaprzecza. Ponadto, zgodnie z notatką FRS (Strategic Research Corporation), cztery czołgi wyższego stopnia AVUM są podłączone do silnika RD-869/VG143, który jest produkowany przez rosyjską firmę Babakin (z siedzibą w Chimkach na obrzeżach Moskwa), jeden z oddziałów NPO Ławoczkine . „Należy zauważyć, że ArianeGroup ma również zdolność do produkcji tych zbiorników”Ważony FRS.

Ale Avio, Arianespace i ESA będą musiały dość szybko zareagować w krytycznym momencie. Ponieważ manifest Vega C jest całkowicie pełny (15 startów w 2002, 2023 i na początku 2024 roku), a pierwszy lot Vegi C zaplanowano na maj (LARES 2 od Włoskiej Agencji Kosmicznej). Następnie satelity Airbusa, Pléiades Neo 5 i 6 odbędą się na pokładzie wyrzutni w lipcu lub sierpniu. Wreszcie we wrześniu koreański satelita obserwacyjny Ziemi Kari, Kompsat 7, a następnie tajski satelita obserwacyjny THEOS 2 HR, przejmą kontrolę przed końcem roku. Krótko mówiąc, Arianespace będzie musiało usunąć wiele niepewności ze swoimi klientami… zwłaszcza, że ​​do tej pory Sojuz był uważany za naturalne wsparcie dla Ariane 6, a nawet Vegi C. Nowe małe wyrzutnie (Isar, RFA One) mogą być witam Na koniec „części zamienne”.

Rosyjskie satelity

Nowy cios dla europejskich producentów satelitów. Większość satelitów z napędem elektrycznym od Airbusa i TAS jest obsługiwana przez rosyjską firmę Fakel, która specjalizuje się w napędzie elektrycznym statków kosmicznych i ma siedzibę na Obwodzie Kaliningradzkim. Silnik ten umożliwia satelitom, po wstrzyknięciu ich na wysokość 500 km, samodzielne osiągnięcie końcowej orbity. Jednak Airbus i TAS mają kopię zapasową Safrana, ale tylko ta połowa ich zadowala. Ponieważ gazy pędne plazmy Safran, w szczególności PPS®5000, są brane pod uwagę Droższe i mniej wydajne, wyjaśniamy La Tribune. Ponadto Safran mógł mieć trudności ze zwiększeniem tempa produkcji w celu zaspokojenia zagregowanego popytu sektora. „Rozwiązanie Safrana nie jest panaceum, ale przynajmniej ma tę zaletę, że tam jest”podsumowujemy w La Tribune.

Kolejnym problemem producentów satelitów jest rzadki gaz ksenonowy, w tym Rosja Ważny produkt. Airbus i Thales, które są dostarczane przez Air Liquide, zostały ostrzeżone o możliwym niedoborach. Konflikt na Ukrainie „Wpływ na podaż na rynku globalnym. Air Liquide ma kilka źródeł zaopatrzenia w różnych lokalizacjach geograficznych i aktywnie pracuje nad dywersyfikacją swoich źródeł”wyjaśnił La Tribune Air Liquide, który: „Ściśle współpracuje ze swoimi klientami, aby zapewnić dostawy i oferować alternatywy, gdy jest to możliwe”.