Poważne uderzenie meteorytu miało miejsce na Ziemi 280 milionów lat temu

W południowo-wschodnim stanie Wyoming w USA naukowcy odkryli całą serię małych kraterów, których średnica wynosi od 10 do 70 metrów. Odciśnięta w osadach permu (280 milionów lat temu), ta duża liczba struktur wstrząsowych jest po raz pierwszy przypisywana rozpadowi dużej grupy asteroida podczas wchodzenia w powietrze. W rzeczywistości w krajobrazie okolicy nie widać żadnego dużego krateru. Jednak w trakcie badań terenowych rozszerzenie pola skutków okazało się zbyt szerokie, aby można je było wyjaśnić tą hipotezą.

Badanie balistyczne mające na celu wyśledzenie źródła wiercenia

Podobnie jak badacze, naukowcy przeprowadzili następnie badanie balistyczne każdego małego krateru w celu prześledzenia jego źródła. W ten sposób zbadano 31 uderzeń, ale ponad 60 innych struktur może również stanowić część pola krateru. Rozkład uderzeń po pierwsze pokazuje, że doły nie są rozmieszczone losowo: tworzą kilka małych grup, które określają a korytarz 30-45 stopni wskazuje pewien kierunek. wiercenie również ma Morfologia ograniczone w elipsie. Ta liczba wskazuje, że ciała, które spowodowały kratery, uderzyły w ziemię pod stosunkowo płaskim kątem. W ten sposób dane te umożliwiły naukowcom zrekonstruowanie trajektorii obiektów. Wzięte razem, ścieżki te pokazują promienisty wzór: obiekty na początku pola krateru będą pochodzić z jednego źródła.

Marki o dużym wpływie

Wszystkie wyniki pokazują, że dziesiątki małych kraterów zidentyfikowanych w Wyoming nie byłyby zatem związane z rozpadem A. asteroida w atmosferze, ale może wynikać z mas wyrzuconych podczas dużego uderzenia. Więc to są kratery wtórne, rozrzucone wokół dużego krateru, w kształcie wytłaczanej korony. Chociaż ten typ konfiguracji jest bardzo powszechny w Księżyc gdzie Na Marsie Na przykład nie został jeszcze zaobserwowany na Ziemi.

Ta nieobecność musi być związana głównie z procesami erozji, które są szczególnie skuteczne na naszej planecie, które mają tendencję Aby szybko usunąć ślady śladów meteorów, zwłaszcza te mniejsze. aktywność tektoniczna i osadzanie Powoduje to również ciągłe „odświeżanie” powierzchni Ziemi, stare chirurg Jest szybko usuwany. Nie wolno nam również zapominać, że powierzchnię Ziemi otaczały i zawsze będą otaczały oceany. Więc statystycznie jest większa szansa z meteorytu Wpada bardziej do oceanu niż do kontynentu, przez co pozostawia niewiele śladów lub nie pozostawia ich wcale.

Kilkumetrowe bloki rzutowane na ponad 200 km

Główny krater, z którego pochodzą kratery wtórne w Wyoming, zniknął. Dzięki kalkulacjom utworów i symulacja numerycznaNaukowcom udało się zamodelować formowanie się kraterów i znaleźć położenie głównego krateru. Ich wyniki są publikowane w biuletyn Amerykańskie Towarzystwo Geologicznewskazuje, że główny krater, obecnie zakopany pod nowszym osadem, miał pierwotnie średnicę od 50 do 65 kilometrów. Uderzenie meteorytu zrzuciłoby bloki o szerokości od czterech do ośmiu metrów i szerokości 150 do 200 kilometrów, powodując powstanie wtórnego pola kraterowego. W ten sposób szczątki zderzają się z wciąż niespójnym osadem przy Prędkość Od 700 do 1000 m/s.