„Putin rozumie, że jego siła słabnie i to go denerwuje”.

Mecz paryski. Nagrodę im. Sacharowa otrzymał Aleksiej Nawalny. Czy to nagroda za jego działania, czy sygnał wysłany na Kreml?
Andrzeja Kobeliusa. Poniedziałek. Nawalny uważany jest za postać niezwykłą, w pełni spełnia kryteria Nagrody im. Sacharowa: walcząc z autorytarnymi rządami kleptokratów jest symbolem tych, którzy poświęcają swoje życie demokracji i prawom człowieka, których niestety trudno bronić w Rosja. I takie jest stanowisko społeczności międzynarodowej, zwłaszcza że Pokojową Nagrodę Nobla otrzymał Dmitrij Muratow, redaktor naczelny „Nowej Gazety”. To ważny zbieg okoliczności i przesłanie.

posiada:Daria Nawalnaja, córka Aleksieja Nawalnego, odbiera w jej imieniu Nagrodę im. Sacharowa

Dzieje się tak również, gdy Władimir Putin rozmieścił wojska na granicy z Ukrainą.
Pytanie, które sobie zadaję, brzmi: dlaczego Putin to robi? Mam część odpowiedzi, podzielaną przez niektórych ekspertów: zaczyna rozumieć i odczuwać, że słabnie jego wewnętrzna siła polityczna i siła geopolityczna za granicą. Kiedy autorytarny władca, taki jak on, zaczyna czuć się słaby, staje się spięty i zdesperowany. Stało się niebezpieczne, ale jest też znakiem nadziei dla opozycji.
Zwłaszcza, że ​​wyniki wyborów do Dumy Państwowej nie są tymi przedstawionymi przez Kreml. Praca statystyka Siergieja Szpelkina, oparta na analizie lokalu wyborczego na podstawie wyników lokali wyborczych, oszacowała, że ​​Jedna Rosja otrzymała nie 50% głosów, ale 30%; Pokazują też, że im wyższy udział, tym gorszy wynik Jednej Rosji. Wydaje się, że to, co wydarzyło się na Białorusi, z wyborami prezydenckimi w sierpniu 2020 r.: Aleksander Łukaszenko zebrałby 30%, wobec 65% dla Swietłany Tichanowskiej.

Leonid Wołkow, szef sztabu Aleksiej Nawalny, wzywa nie tylko do sankcji gospodarczych wobec kraju, ale także wobec Władimira Putina i jego otoczenia. Czy zgadzasz się z takim podejściem?
Sankcje nałożone na Rosję po konflikcie na Ukrainie w 2014 roku były bardzo skuteczne. Czy możemy zrobić więcej? Należy to zbadać, biorąc pod uwagę stanowisko Stanów Zjednoczonych, niektórych krajów europejskich. Jeśli Putin zainterweniuje w celu zajęcia ukraińskiego terytorium, sankcje te wzrosną. Sankcje osobiste mogłyby być bardziej ukierunkowane i skuteczne, ale niestety w tej chwili, zwłaszcza ze strony Unii Europejskiej, nie są one wystarczające. Nie wszystkie żądania sankcji typu Magnickiego zostały wysłuchane. Powinniśmy pomyśleć o wspólnej odpowiedzi, obecnie w dużej mierze zależymy od stanowisk różnych krajów.

Czytać:W Rosji na czele państwa zakorzenia się korupcja.

„Młodsi ludzie nie głosują na Putina, chcą zmian”

Kiedy byłem premierem, poznałem Władimira Putina. Czy widzisz różnicę w jego pozycji?
Podczas naszej rozmowy czułam się agresywna i gotowa do wywierania presji, zwłaszcza gdy moje odpowiedzi nie były wystarczająco mocne w jego oczach. Każda słabość z naszej strony inspiruje go do większej agresywności. Czułem się, jakbym poznał takich ludzi w czasach sowieckich, w walkach ulicznych. Wiele można by powiedzieć o Putinie, sposobie, w jaki został prezydentem. Dorastał w Leningradzie (Sankt Petersburg) i rozumiemy, jak to doświadczenie uczyniło z niego człowieka, którym jest dzisiaj, podobnie jak jego przeszłość w KGB, jeśli chodzi o doświadczenie i sieć kontaktów. Jest wyraźnie postimperialnym władcą, autokratą i kleptokratą.
Aby zrozumieć dzisiejszą Rosję, trzeba spojrzeć na historię: 30 lat temu, kiedy imperium sowieckie zaczęło upadać, było to ostatnie imperium na kontynencie europejskim. W przeciwieństwie do imperiów brytyjskich czy francuskich, utracone ziemie nie znajdowały się po drugiej stronie morza, dla Rosji utracone ziemie są sąsiadami: Putin, gdy był już u władzy, odwoływał się do nostalgii, a my zawsze mieliśmy to postimperialne społeczeństwo. Pozostaję jednak optymistą: okresy postimperialne mogą być dość długie, ale są ograniczone w czasie. Pojawia się nowe pokolenie, co widać w sondażach: młodzi nie głosują na Putina, chcą zmian. Fala demokracji stopniowo napływa z Zachodu na Wschód.

Na Białorusi przeciwnik Siergiej Tichanowski został skazany na 18 lat więzienia, Aleksander Łukaszenko zrobił pokaz siły, wywołując kryzys migracyjny na granicy z Polską. Czy Władimir Putin był dla niego inspiracją?
Oczywiście. W zeszłym roku zaprosiliśmy do parlamentu Aleksieja Nawalnego, wkrótce po tym, jak został otruty, gdy wracał do zdrowia w Niemczech. Jego zdaniem Putin wykorzystuje Łukaszenkę jako test zderzeniowy: co Łukaszenko zrobi, Putin złoży wniosek, trzeba być bardzo czujnym. Putin wspiera Łukaszenkę, pozwalając mu pozostać u władzy, ale nie jestem pewien, czy potrwa to znacznie dłużej. Z krajowego punktu widzenia dalsze popieranie Łukaszenki przez Putina jest niebezpieczne, ponieważ według niektórych sondaży na Białorusi rosyjskie poparcie jest wyraźnie toksyczne w oczach Białorusinów. Rosja traci w kraju popularność. W 2019 roku ponad 60% Białorusinów uważało Rosję za najlepszego sojusznika kraju; Teraz 45%. Gdybym był Putinem, zacząłbym się martwić: Putin stworzył na Ukrainie proeuropejskie nastroje, a teraz jego poparcie dla Łukaszenki stworzyło proeuropejską Białoruś.
Jego zdaniem nie mógł pozwolić, aby sytuacja się za bardzo rozkwitła i pozostawił wrażenie, że ulice wyparły Łukaszenkę, gdyż będzie to dla niego druzgocący precedens i inspiracja dla rosyjskiej opozycji. Myślę, że spróbuje wymyślić kilka alternatywnych scenariuszy, takich jak zmiana konstytucji czy referendum… Łukaszenka swoimi działaniami, w szczególności kryzysem migracyjnym, osiągnął jedno: Zachód wzmocnił z nim relacje . Widzę to w parlamencie: we wrześniu 2020 r. umożliwił sądom międzynarodowym osądzenie zbrodni Łukaszenki, ale reakcja była ostrożna. Teraz, po wszystkich atakach na polską granicę, zasugerowałem powołanie zespołu międzynarodowych prawników do zbadania, a odpowiedź była szczera i przytłaczająca. Dzięki Łukaszence idziemy zjednoczeni do przodu.

Jakiekolwiek klonowanie jest zabronione