30 lat temu Koreańczycy zrobili pierwszy krok w kosmos (1/2)

Część 1 – Od początków do wczesnej obsady

Wstrząśnięte północnokoreańską komunistyczną wojną inwazyjną (1950-1953), władze Korei Południowej nigdy nie przestały pragnąć posiadania i opanowania jakiegokolwiek systemu uzbrojenia, który pozwoliłby im zapewnić bezpieczeństwo terytorium, poczynając od rakiet.

Pierwsze badania rakietowe

Początkowo, pomimo amerykańskiej ochrony, pierwszy prezydent Syngman Rhee (1948-1960) chciał, aby jego kraj posiadał podstawowe elementy naukowe i technologiczne potrzebne do produkcji pocisków kierowanych. W tym celu utworzył w 1956 r. Narodowy Instytut Naukowo-Badawczy Obrony (NDSRI), którego specjaliści, zmotywowani pierwszym sowieckim Sputnikiem, opracowali w 1958 r. pierwsze południowokoreańskie rakiety (z solidnym silnikiem odrzutowym) (005-ho), dwa (67- ho) i do trzech pięter (556-ho). Ten ostatni o długości 3,1 m leci 81 km na maksymalnej wysokości 42 km (z ładownością 1,2 kg). Bazując na tym sukcesie, NDSRI planuje budowę rakiet na paliwo płynne. Jednak od kwietnia 1960 r. kraj pogrążył się w kryzysie politycznym, którego kulminacją był zamach stanu Park Chung-hee z 16 maja 1961 r. Następnie nowy siłacz stawia na rozwój przemysłowy swojego kraju, aby dogonić Północ. Amerykanie popierają inicjatywę, ale tylko pod warunkiem, że Korea pozostanie zależna od Stanów Zjednoczonych na poziomie militarnym. NDSRI zostało poświęcone…

Pod koniec lat 60. Park Chung-ho zaczął wątpić w wiarygodność amerykańskiego sojusznika w przypadku nowego konfliktu, zwłaszcza że pomoc wojskowa była zagrożona zmniejszeniem. To doprowadziło go do utworzenia Agencji Rozwoju Obrony (ADD) 6 sierpnia 1970 roku, aby rozpocząć badania, które prowadzą do nowych systemów uzbrojenia, sprzętu i materiałów. Uruchomienie programu rakietowego ziemia-ziemia odbywa się z wykorzystaniem amerykańskich technologii (silniki napędowe, systemy naprowadzania itp.). Jeśli prace doprowadziły do ​​powstania pocisku NHK-1/Paekom w 1978 r., to również położyły podwaliny przemysłowe i technologiczne, które były bardzo przydatne podczas opracowywania pocisków sondujących, a nawet pierwszej krajowej wyrzutni jakieś dwadzieścia lat później…

priorytet rozwoju gospodarczego

Praca Park Chung Hee to nie tylko modernizacja armii. Podczas swojej autorytarnej prezydentury (1962-1979) pomagał przekształcić Koreę Południową w nowoczesny kraj przemysłowy. Wspiera rozwój czebol oraz centra zaawansowanych technologii, takie jak Daedeok Science Town (obecnie Daedeok Innopolis). Centrum to, położone 150 km na południe od Seulu, skupia wiele prywatnych laboratoriów i rządowych instytutów badawczych, takich jak Korea Advanced Institute of Science and Technology (KAIST) – jeden z najważniejszych uniwersytetów w Korei Południowej.

Po zabójstwie Park Chung-hee w 1979 roku Chun Doo-hwan przejął władzę w zamachu stanu. Nowy siłacz postanowił zawiesić programy rakietowe ADD, aby nie zaszkodzić relacjom amerykańsko-koreańskim, tymczasowo paraliżując badania nad rakietami. Jednak pod koniec lat osiemdziesiątych, w obliczu rozwoju polityki USA – obrazującej wycofanie się z Korei – i zagrożenia terrorystycznego Korei Północnej, ADD został przywrócony (1988).

1987, punkt zwrotny w przestrzeni Korei Południowej

Do tego czasu tylko bezpieczeństwo narodowe miało pierwszeństwo przed możliwością opracowania rakiet. Kiedy jednak Igrzyska Olimpijskie przyznano Seulowi w 1981 r. (za 1988 r.), pomysł posiadania satelitów komunikacyjnych do transmisji igrzysk wydawał się niezbędny. Jednak ani z powodu środków technologicznych, ani budżetu Korea Południowa jest zmuszona do dzierżawienia satelitów od konsorcjum Intelsat… Ta frustracja zmienia linie i kosmos staje się problemem. Tak więc w grudniu 1987 r. rząd uchwalił ustawę promującą inicjatywy na rzecz rozwoju technologii kosmicznych. Pojawiają się trzej gracze, którzy będą odgrywać ważną rolę w rozwoju kosmicznym Korei Południowej: Kari Research Institute, Korea Industrial Corporation Telecom (KT) i Kest University.

Pierwsi aktorzy, pierwsze programy

W listopadzie 1988 r. Minister Nauki i Technologii zaproponował utworzenie agencji kosmicznej: Korea Aerospace Research Institute (KAI). Podczas gdy studia wojskowe są jeszcze w ADD, działalność lotnictwa cywilnego powierza Kari, która została utworzona 10 października 1989 roku. Prezydent Roh Tae-woo, zwolennik National Aerospace, deklaruje: „Mam nadzieję, że w tym stuleciu możemy zrobić satelitę własnymi rękami i wystrzelić go własnymi rękami”. Podstawowym celem CARI jest stworzenie środowiska sprzyjającego rozwojowi krajowego przemysłu lotniczego. W odniesieniu do kosmosu celem jest rozwój zastosowań, szczególnie w zakresie obserwacji Ziemi, do produkcji pierwszych satelitów naukowych i technologicznych, ale także rakiet sondujących w celu zdobycia wiedzy, która następnie posłuży do budowy wyrzutni zapewnić niezależność Korei Południowej pod względem swobodnego dostępu do przestrzeni kosmicznej. KT odpowiada za opracowanie pierwszego satelity komunikacyjnego (Koreasat), we współpracy z Amerykanami, którzy dostarczyli autobus (przez Martin Marietta / Lockheed Martin) i wystrzelenie (przez Delta 7925 5 sierpnia 1995).

Jednak początki Curry’ego są trudne. Na poziomie satelity naukowego powinno to kontrować inną propozycję, która ma aprobatę rządu: powstała kilka miesięcy przed Kari z inicjatywy naukowców kaistowskich, centrum badań technologii satelitarnejSaTRreC) wpadł na pomysł, aby rozpocząć wysyłanie inżynierów kosmicznych i inżynierów za granicę, aby ukończyli szkolenie, aby produkować małe satelity naukowe i technologiczne po niższych kosztach, które muszą wykorzystywać miniaturowe komponenty (Project Kitsat). Jeśli chodzi o rakietę Kari, zamiast satelitów naukowych, będzie musiała skupić się na stworzeniu pierwszego satelity obserwacyjnego Ziemi (Kombat).

(Podążać)

kilka referencji

– Książka ogólna: Emerging Space Powers: Nowe programy kosmiczne dla Azji, Bliskiego Wschodu i Ameryki PołudniowejBrian Harvey, Henk HF Smead, Theo Berard, Springer Backses, 2010.

– nauka : Narodowe aspiracje, wyobrażona przyszłość i eksploracja kosmosu: geneza i rozwój koreańskiego programu kosmicznego z lat 1958-2013Hyung Joon-an, Georgia Institute of Technology, grudzień 2015 r.

Philippe Farnoteau jest lekarzem historii, specjalistą od początków eksploracji kosmosu we Francji i autorem wielu prac referencyjnych