Teleskop Jamesa Webba odkrył dowody podważające zrozumienie ekspansji Wszechświata

Historia zaczyna się od pytania. „Jakie więc są te trzy punkty, które wcześniej nie istniały?” Wcześniej było to w 2015 roku. Kosmiczny Teleskop Hubble’a spoglądał w stronę gromady galaktyk w konstelacji Wielkiej Niedźwiedzicy, zwanej PLCK G165.7+67.0 (w skrócie G165). Trzy kropki to jasne obiekty wykryte na zdjęciu tego samego obszaru, otrzymanym niedawno przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba.

Odpowiedź brzmi: AstronomowieAstronomowie Znalazłem to. Te trzy punkty odpowiadają supernowej. Trzy punkty za jedną supernową? zdecydowanie. Ponieważ między nami a supernową znajduje się grupa galaktyk. Pod wpływem soczewkowania grawitacyjnego jego masa zagina się do… światłoświatło Aby supernowa dostarczyła nam trzy obrazy w trzech różnych momentach wybuchu. Naukowcy mówią trochę, jakby trzy LustraLustra Pierwszemu dał obraz osoby podnoszącej grzebień, drugiemu obraz osoby czesającej włosy, a trzeciemu obraz osoby odkładającej grzebień.

Supernowa typu Ia z soczewkowaniem grawitacyjnym

W serii artykułów opublikowanych w Dziennik astrofizycznybadacze najpierw opowiadają, w jaki sposób zlokalizowali tę supernową w galaktyce znajdującej się daleko poza gromadą G165. W galaktyce, która faktycznie istniała zaledwie 3,5 miliarda lat po Wielkim Wybuchu. To sprawia, że ​​jest to jedyna supernowa typu Ia, jaką kiedykolwiek zaobserwowano z Ziemi.

Bo to kolejna informacja przekazana przez badaczy. Ta supernowa jest w rzeczywistości supernową typu Ia. Zrozum, że jest to wynik eksplozji Kobieta BlancheKobieta Blanche. Astronomowie nazywają ten typ supernowej „świecą standardową”. ponieważ jasnośćjasność Znane są supernowe typu Ia. Pomiary ich pozornej jasności mogłyby zatem umożliwić określenie odległości, w jakiej się znajdują.

Supernowa do pomiaru stałej Hubble’a

Wszystko to powoduje wyrzucenie tej supernowej Teleskop Przestrzenny Jamesa WebbaTeleskop Przestrzenny Jamesa Webba Szczególnie interesujące. ponieważ SupernoweSupernowe Soczewkowanie grawitacyjne – od chwili, gdy astronomowie mają informacje o opóźnieniu czasowym między zdjęciami, odległości supernowej i właściwościach soczewkowania grawitacyjnego – może zapewnić dokładny pomiar soczewkowania grawitacyjnego. Stała Hubble’aStała Hubble’a. rozumie, prędkośćprędkość Towszechświatwszechświat rozciąga się. Dlatego nazwano ją supernową SNSN H0pe (SN dla supernowej i H0 dla stałej Hubble’a, H₀. Liczę na nadzieję, że w końcu zrozumiemy ten podstawowy parametr naszego wszechświata).

Bo w ciągu ostatnich dziesięciu lat wokół tej stałej pojawiło się napięcie. Astronomowie mówią o tym jako „Totter de Hubble’a”. Wynikało to z faktu, że dwie metody obliczania wartości stałej Hubble’a dają różne wyniki. Mierząc zmienność Kosmiczne tło mikrofaloweKosmiczne tło mikrofalowe – Co pozostało z pierwszych świateł, które pojawiły się we wszechświecie po około 380 tysiącach lat Wielki wybuchWielki wybuch Tylko – astronomowie odkryli wartość około 67 kilometrów na sekundę na megaparsek dla H0. Zgadza się to z przewidywaniami Modelu Standardowego kosmologii. Ale na podstawie pomiarówGwiazdyGwiazdy Dlaczego puls? CefeidyCefeidybadacze uzyskali wartość około 73 kilometrów na sekundę na megaparsek. Różnica może wydawać się niewielka, ale może wystarczyć do umieszczenia Formularz standardowyFormularz standardowy O którym mowa.

Reaktywowało się napięcie wokół paradygmatu kosmologicznego

Swoiście Obliczona wartość (Ta praca nie została jeszcze zrecenzowana) przez badaczy dla stałej Hubble’a supernowej z soczewką grawitacyjną wynoszącej 75,4 kilometrów na sekundę na megaparsek. Jest to zatem wartość bardziej zgodna z tą, jaką zapewniają pomiary dokonane we wszechświecie lokalnym. Ale nadal w pewnym stopniu „napięcie” Z wartościami nabytymi, gdy nasz świat był mały.

Astronomowie już pracują nad uzyskaniem większej liczby szczegółów na temat SN H0pe. Mają nadzieję, że dzięki Teleskopowi Jamesa Webba będą w stanie wykryć inne supernowe z soczewką grawitacyjną, co umożliwi im powtórzenie pomiarów H0.