W pobliżu Układu Słonecznego odkryto dwie superziemie, na których może istnieć życie

W pobliżu Układu Słonecznego odkryto dwie superziemie, na których może istnieć życie. Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba będzie musiał się temu przyjrzeć.

teleskop kosmiczny on-kozaktóry został wystrzelony w kwietniu 2018 roku, niedawno umożliwił astronomom jego wykrycie Dwie nowe planety bardzo bliskie Ziemi, krążący wokół czerwonego karła. Obydwa działają w wewnętrznych granicach strefy nadającej się do zamieszkania, co czyni ich idealnymi kandydatami do poszukiwania atmosfery za pomocą teleskopu, o którym ciągle mówimy, Jamesa Webba, i kto wie, może mogą być siedliskiem życia.

W pobliżu Układu Słonecznego odkryto dwie superziemie, na których może istnieć życie

TESS jest bardzo aktywnym teleskopem od początku swojej misji i zawdzięczamy mu aż 330 potwierdzeń nowych planet i tysiące kandydatów. TESS kontynuuje poszukiwania planet skalistych o masie zbliżonej do masy Ziemi, zwanych superziemiami.

Niedawno odkryto dwie bardzo interesujące superziemie. Rozwijają się one wokół czerwonego karła typu M o nazwie TOI-2095, znajdującego się 42 parseków od Ziemi, czyli 137 lat świetlnych stąd. TOI-2095b i TOI-2095c mają promień zbliżony do naszej niebieskiej planety o masie odpowiednio 4,1 i 7,4 razy większej od masy Ziemi. Informacje te wymagają jednak potwierdzenia. Jeszcze ciekawszy jest fakt, że znajduje się na wewnętrznej krawędzi strefy mieszkalnej, czyli w odległości, która zdaniem ekspertów pozwoliłaby na istnienie wody w stanie ciekłym, a co za tym idzie życia.

Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba będzie musiał się temu przyjrzeć

Ale wszystko zależy od jednej i tylko jednej rzeczy, atmosfery tych planet. Gdyby były podobne do Wenus, światy te nie mogłyby podtrzymywać życia. A jeśli promienie gwiazdy ją zniszczyły, nie można też schronić życia. Z tych powodów i wszystkich tych pytań bez odpowiedzi Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba będzie musiał wziąć pod uwagę: „W szczególności dalsze obserwacje Prędkość Bardzo dokładne kształty wiązek mogą pomóc w ulepszeniu pomiarów masy (a tym samym gęstości objętościowej) planet i wprowadzić pewne ograniczenia dla przyszłych możliwości charakteryzowania atmosfery.