Jak Francuzi finansują polskie wysiłki wojenne i pozaeuropejski przemysł obronny (1/5)

„National Strategic Review 2022” (RNS) czyni „wpływ” nową funkcją strategiczną, szóstą po odstraszaniu, kontrobronie, odstraszaniu, interwencji i wywiadzie, którą grupa Mars uważa za przydatną do odnowienia wpływów Francji w UE. (UE), polityczne i finansowe stawki mają kluczowe znaczenie dla naszej suwerenności i mają niezbędny wpływ na naszą politykę bezpieczeństwa.

Zgodnie z definicją podaną przez RNS (§75), „Strategiczna funkcja „wpływu” ma na celu promowanie i ochronę interesów i wartości Francji. Jest to zasadnicza część sprawowania władzy.. Grupa Mars proponuje podzielić swoją refleksję na pięć obszarów dotyczących odpowiednio naszego wkładu finansowego do UE (1), „tuż za” Grupa Mars ma na celu zwiększenie wpływów we Francji, kończąc na konkretnych i realistycznych propozycjach, takich jak wymiana (2), handel w ramach Unii Europejskiej (3) oraz zarządzanie naszymi zasobami ludzkimi w Brukseli (4). Unia Europejska.

Wkład Francji do UE: 25 miliardów w 2022 r

Budżet Unii Europejskiej (UE) jest częścią wieloletnich ram, które są poddawane przeglądowi co 7 lat. W obecnych wieloletnich ramach finansowych (WRF 2021–2027) przewiduje się znaczny wzrost wkładu finansowego Francji, Jest drugim co do wielkości płatnikiem do budżetu UE po Niemczech. Podatek od dochodów socjalnych Unii Europejskiej (PSR-UE) to prawie 25 miliardów euro w 2022 roku. Szacuje się jego średnioroczną wysokość 26,9 mld euro 2023 do 2027 Do prawie +7 miliardów rocznie W porównaniu z ramami na lata 2014-2020 (średnio 20,1 mld euro rocznie). Podwyżka była przedmiotem debaty we francuskim parlamencie przed przyjęciem ustawy o programowaniu finansów publicznych.

Francuska składka do budżetu UE rośnie od ponad dwudziestu lat. Jako udział we francuskich dochodach podatkowych, na podobnych zasadach, kwota ta podwoiła się w ciągu 40 lat. 3,7% w 1982 r. do 8,4% w 2023 r.

Te liczby i wykresy są jawne: pojawiają się w dokumentach budżetowych przesyłanych co roku do posłów. dokładnie wskazał o „żółty” Budżet na 2023 rok, koncepcja salda netto, to różnica między tym, co państwo członkowskie wpłaca do budżetu europejskiego ze środków własnych, a dzięki wydatkom UE realizowanym na jego terytorium, którego wydatków własnych nie można prześledzić. Nie da się alokować korzyści płynących z członkostwa w UE, w szczególności kosztów administracyjnych instytucji europejskich, kosztów przedakcesyjnych czy kosztów ponoszonych w ramach polityki zagranicznej UE.

Niemcy wygrały z Francją

Ponadto trudno jest ocenić istnienie korzyści ekonomicznych (pozytywnych efektów zewnętrznych), zwłaszcza korzyści wynikających z wykorzystania funduszy europejskich na jednolitym rynku lub w innym państwie członkowskim. Pojęcie to jest jednak powszechnie stosowane przez państwa członkowskie jako jeden z parametrów negocjacji budżetu europejskiego i może być użytecznym wskaźnikiem mediacji budżetów narodowych. Ten punkt był centralny i miał kluczowe znaczenie dla zwycięstwa Niemiec nad Francją przez dwadzieścia lat. Gdyby znalazła się w sytuacji Francji, Niemcy z pewnością już dawno by z tym skończyły.

Obliczenie salda netto śledzi przepływy finansowe między państwem członkowskim a UE. Trzy zastosowane metody obliczeniowe ujawniają różnice w podejściu między państwami członkowskimi a instytucjami europejskimi. W 2020 r. saldo netto Francji jest inne – 9 493 mln euro w – 8 014 mln euro Zgodnie z wybraną metodą. Zgodnie z metodą Komisji (która ma tendencję do zmniejszania salda netto poprzez neutralizację kosztów administracyjnych), Francja była trzecim płatnikiem netto za Niemcami (-15,5 mld euro) i Wielką Brytanią (-10,2 mld) oraz Włochami. (- 4,8 mld) i Holandii (- 3,1 mld).

Saldo netto gwałtownie się pogarsza

Chociaż saldo netto wynosiło mniej niż -0,1% DNB do 2000 roku, od dwóch dekad stale się pogarsza. Ta równowaga ulegnie dalszemu pogorszeniu w latach 2021-2027 po wyjściu Wielkiej Brytanii, która była jednym z głównych płatników netto, oraz UE o najniższych wydatkach per capita (zaledwie 100 euro). Jednak Francja była jednym z państw członkowskich, które zapłaciły najwięcej odszkodowań za wyjście Wielkiej Brytanii. Inne państwa członkowskie również odnotowały znaczne spadki sald netto w latach 2007–2020, zwłaszcza Szwecja i Niemcy. Ale te kraje widzą wyższe rekompensaty handlowe na jednolitym rynku niż Francja.

W swojej wielkiej hojności przypomina się, że sama Francja, jako płatnik netto, nie otrzymała (ponieważ zawsze odmawiała proszenia) o umorzenie swojej składki. Co gorsza, uczestniczy w finansowaniu „Sprawdzać” Rekompensata wynegocjowana przez Holandię, Szwecję, Niemcy, Austrię i Danię na lata 2021-2027 wynosi 3,7 mld euro rocznie dla Niemiec, prawie 2 mld euro dla Holandii, ponad 1 mld dla Szwecji, 565 mln euro dla Austrii i 377 mln euro dla Danii (2020). Te łączne kwoty 7,6 mld euro rocznie są finansowane przez wszystkie państwa członkowskie, w tym Francję, do kwoty 1,35 mld euro rocznie.

Tak więc Francja jest zubożona o 1,35 miliarda euro rocznie na korzyść najbogatszego z jej europejskich partnerów. A kiedy Francja nie ma środków budżetowych, którzy są z pomocą naszego rządu finansowego, aby pomóc swoim firmom w czasach kryzysu. Co gorsza, przychodzą jak kłusownicy, aby kupić nasze podupadłe firmy!

Jeśli Francja zażąda tego samego rodzaju rekompensaty, jej wkład zostanie zmniejszony o co najmniej 2,5 mld euro rocznie, czyli o roczną kwotę przyszłego wkładu Francji w spłatę europejskiego zadłużenia zaciągniętego przez UE w ramach europejskiej odbudowy. projekt UE nowej generacjiFrancja powinna skorzystać maksymalnie z 43 mld euro (trzecia kwota po Hiszpanii i Włoszech).

Kwoty pożyczone w ramach tego europejskiego planu ratunkowego będą spłacane przez 30 lat, począwszy od 2028 r. Francja będzie zainteresowana jedynie spłatą swojej części subsydiów (390 mld euro), bez ubiegania się o pożyczkę. W przypadku braku nowych zasobów własnych spłata ta zostanie obliczona na podstawie udziału każdego państwa w DNB UE. Przy kluczu DNB wynoszącym 17,5% terminy te mogą stanowić dla Francji 2,5 mld euro rocznie, oprócz wkładów krajowych, o które Komisja apeluje w celu sfinansowania wieloletnich ram finansowych.

Poniższy wykres pozwala zobrazować nie tylko pogorszenie salda netto, ale także skalę zubożenia naszego kraju na korzyść naszych europejskich partnerów: łącznie 120 miliardów obecnych euro w ciągu dwudziestu lat.

UE pomaga Polsce kupić amerykańskie F-35

Oprócz tego wkładu netto do budżetu UE uwzględniono różne francuskie wkłady do pozabudżetowych instrumentów finansowych UE, a mianowicie w przeszłości Europejski Fundusz Rozwoju (obecnie włączony do budżetu), a obecnie Europejski Instrument na rzecz Pokoju (EFR). Ze względu na wojnę na Ukrainie instrument przeznaczył już ponad połowę swojej wieloletniej puli wynoszącej 5,7 mld euro na częściową refundację transferu sprzętu wojskowego z krajów europejskich do ukraińskiej armii. Jednak FEP jest proszony o zwrot kosztów polskiego wysiłku wojennego na Ukrainie kosztem zakupu amerykańskiego myśliwca F35, czołgu K2 lub koreańskiej haubicy K9, ale stare byłe radzieckie pojazdy opancerzone nie zostały faktycznie dostarczone siłom ukraińskim . .

Koperta w wysokości 3 miliardów euro, o której już ustalono w ramach EPF, ma zostać sfinansowana ze składek uczestniczących państw członkowskich w oparciu o ich odpowiedni udział w dochodzie narodowym brutto (DNB) UE, tj. o 18% więcej dla Francji: będzie to kosztować więcej. 500 milionów euro w budżecie wojskowym. Budżet, nad którym głosują francuscy parlamentarzyści, miałby być też przeznaczony na zakup broni od dostawców spoza Europy (USA i Korei Płd.) na rzecz obcych sił.

Na tym się nie skończyło, ponieważ kraje takie jak Niemcy i Polska naciskają na utworzenie instrumentu dedykowanego Ukrainie, tym razem nie tylko do refundacji dla państw członkowskich, ale także do zakupu broni i amunicji od dostawców spoza Europy. Decyzja w sprawie FEP została już podjęta. Od 2023 r. francuskiemu Ministerstwu Sił Zbrojnych grozi ponowne przebicie, tym razem miliardem euro, finansującym wyposażenie Ukrainy w sprzęt nieeuropejski.

W sumie saldo netto Francji w stosunku do UE szacuje się obecnie na 10 miliardów euro rocznie. Dziesięć miliardów euro rocznie! Jednocześnie UE krytykuje Francję za nieprzestrzeganie „kryteriów z Maastricht”.

Dlaczego Francja nie skorzystała z żadnego rabatu?

Dokument budżetowy stwierdza „Podczas negocjacji WRF na lata 2021-2027 oraz w kontekście dyskusji o kolejnej generacji refundacji unijnych, Francja dała do zrozumienia, że ​​jest za wprowadzeniem nowych zasobów własnych opartych na politykach europejskich, aby wyjść z debaty. „Rozsądny dochód” (kwoty otrzymywane na szczeblu krajowym w ramach polityk europejskich w celu wniesienia wkładu do budżetu Unii, zmniejszając) i położyć kres wnioskom o poprawki ze strony niektórych płatników netto”.

Francja wnosi znaczący wkład w zmiany przyznane kilku państwom członkowskim UE, ale nie korzysta z żadnych zwolnień.. W trakcie negocjacji nad nową dyrektywą o środkach własnych, równolegle do tych w WRF 2021-2027, Prezydent RP kilkakrotnie wskazywał, że Francja będzie temu przeciwna. „Wszystkie czeki, wszystkie rabaty, wszystkie rabaty”. Czy nie nadszedł czas, aby zakwestionować znaczenie tej polityki?

————————————————– – ———————————-