Kraje europejskie borykają się z niedoborem kwalifikowanych standardów

Czek za zgodę na stawienie się na rozmowę kwalifikacyjną, bardziej elastyczne godziny pracy, świadczenia rzeczowe, takie jak członkostwo w siłowni… W obliczu niedoborów siły roboczej firmy w Pradze, Bukareszcie, Berlinie czy Sztokholmie konkurują kompetencjami o przyciągnięcie kandydatów.

Oznacza to, że w całej Unii Europejskiej odczuwalny jest niedobór siły roboczej. Spada bezrobocie, które od dawna nękało kraje południa kontynentu, a także Francję. Jego stawka wynosiła 7% populacji pracującej w grudniu 2021 roku w strefie euro, co jest najniższym wskaźnikiem w jej najnowszej historii, przynajmniej od czasu powstania wspólnej waluty. W całej Unii Europejskiej odsetek ten wyniósł 6,4%.

Dzięki pomocy państw w złagodzeniu stagnacji spowodowanej pierwszym zamknięciem, pandemia nie wywołała gwałtownego szoku społecznego, którego kiedyś się obawiano. Wraz z ożywieniem gospodarek wskaźnik wolnych miejsc pracy osiągnął 2,4% w trzecim kwartale 2021 r., prawie dwukrotnie większy niż średnia w ciągu ostatniej dekady. W Belgii, Holandii czy Czechach jest dwukrotnie wyższy. Ten ostatni próbuje teraz zrekompensować brak broni, sprowadzając personel z Ukrainy, Hiszpanii, a nawet Filipin.

Początkowo niedobór siły roboczej wydawał się tłumaczyć odejściem wielu osób z rynku pracy, sfrustrowanych rozczarowującymi perspektywami kariery, co sztucznie poprawiłoby statystyki bezrobocia. W końcu wydaje się, że tak nie jest: tych wyjazdów jest mniej niż w Stanach Zjednoczonych, gdzie mówi się o zjawisku „Wielkiej Rezygnacji” i faktycznie europejski wskaźnik zatrudnienia powrócił do swojego poziomu . Przed pandemią wynosił 69,3% w trzecim kwartale 2021 r., w porównaniu do 62% po drugiej stronie Atlantyku. Tak więc rynek pracy faktycznie radzi sobie lepiej.

Jednak obraz jest nadal bardzo dokładny w zależności od kraju. Jeśli Europa Północna jest bliska pełnego zatrudnienia, to Europie Południowej jest jeszcze daleko. Ponadto stopa zatrudnienia w Niemczech wynosi 77%, w porównaniu do 68% we Francji, 64% w Hiszpanii i tylko 60% we Włoszech i Grecji.

Aby poradzić sobie z tą sytuacją, firmy i rządy podwajają swoje strategie przyciągania pracowników, zwłaszcza o wykwalifikowanych profilach. Albo spróbuj sprowadzić z powrotem tych, którzy wyjechali masowo od czasu kryzysu finansowego z 2008 r., zwłaszcza z Hiszpanii, Grecji i Włoch.

• W Szwecji polityka imigracyjna komplikuje proces rekrutacji

Masz 89,62% tego artykułu do przeczytania. Poniższe informacje są przeznaczone wyłącznie dla subskrybentów.